*wyszli*
no, tu nie ma niczego co ewentualnie się rozmiesie w pył.

Ech
*westchnęła, a potem coś niewyraźnie mruknęła, w stylu "zapłoń". W ułamku sekundy jej ciało pokrył ogień i wyglądała jak żywa pochodnia. Potem, równie szybko wróciła do normalnej postaci*
No to tyle. Jak się wysilę to uda mi się polatać.

*spojrzał na nią z nic nie wyrażającą miną, a potem powiedział*
to ja idę po prażynki.
*odwrócił sie na pięcie wokoło własnej osi*
no i co w tym strasznego?
nic wielkiego. przynajmniej moim zdaniem.
mnie jedynie ziwi.... czemu sie ciebie ubranie trzyma?

Ja tego nie wiem
*wzruszyła ramionami*
Ale wiesz...za to mnie wywalili. Uznali, że nie mają na tyle umiejetności żeby mnie wyszkolić i wysłali tutaj
*usiadła na ziemi*
I o co chodzi z prażynkami?

ogień > ognisko > kijki > prażynki/pianki > miła atmosfera
*wyjaśnił je swoją dedukcję. usaiadł na schodach*

Wiesz co!
*udała, że się oburza*
Masz mnie jedynie za przyrząd do pieczenia
*tupnęła nogą*

nie, za koleżankę z która można miło spedzić czas.
w końcu ja ci nie każę być ogniskiem.
potrafisz wytworzyć ogień to potrafisz też rozpalić ognisko, nie?

Eee...
*pokręciła głową*
Nie wiem. Nie próbowalam. I wolę nie bo będzie jak z tą Ayą.

tylko że tu by była inna sytuacja: ty byś chcuiała podpalić coś na ognisko.
*powiedział i spojrzał na nią*

Ale jak bym przy okazji jeszcze ciebie podpaliła?
*spytała, przygryzając policzek*

na ogień się napatrzę. płonać sie nie boję.

Czemu nie boisz się płonąć?
*pokręciła głową*

cóż, przez moje oczy widze to co umiem.
*próbował jsno w miare wyjaśnić*
inaczej... widziałaś kiedyś piekło?

Nie...
*pokręcila głową*
A to ma coś z twoim talentem wspólnego?

tak.
boisz się piekła i strachu?

Nie wiem
*objęła nogi rękoma*
To brzmi groźnie.

ja nie mogę ci opisać tego co umiem bo można to róznie zrozumieć.

*powiedział*
jeśli chcesz zobaczyć to ok.
mozesz w kazdej chwili kazać mi przestać.

*przygryzla mocno wargi. Przez chwilę się zastanawiala*
Ok
*pokiwala głową*
Ale nie będziesz się śmiał z moich...dziecinnych reakcji?

nie. bo dziecinny nie jest strach.
*powiedział*
serio chcesz? będzie nie rpzyjemnie.
krzyc zjak coś.
spójrz mi w oczy

*pokiwala głową*
Tylko złap mnie za rękę, co?
*poprosila i popatrzyła na niego*

*złapał ja za rekę jak kazała i spojrzał jej w oczy. (on nie mruga tak długo jak jego moc działa). jego oczy przeszył jakby płomień. w oczach juliet nagle zniknał świati istniały tylko jego oczy. płomienie, żar, mrok. krzyki w jej głowie. ukazane zbrodnie wielu ludzi. szkielety ludzkie i na pół zgniłe ciała wołające i krzyczące. potoki ognia a w nich odbicia oczu w żaże. gorąco, mrok, ogień. krzyki. błyski noża w ogniu. ściana oblana krwią. znów pożar, ogień, żar, mrok. ciemnosć i okropne wrzaski*

*ze strach wbiła mu paznokcie bardzo mocno w rękę. *
Przestań!
*W końcu nie wytrzymala, puścila go i odepchnęła. Zamknęła oczy i skulila się*

*spuścił wzrok.*
mówiłem, ze to nic dobrego.
*nie wiedzieał czy go nei odepchnie, ale przysunął sie do niej i objął ją*
już dobrze. już w porzadku.

Przepraszam
*mruknęła, dalej skulona*
Nie powinnam ci kazać to robić.

ty to widziałaś o dziwo minutę.
1 minutę Julie.
ja to widzę cały czas, słyszę te krzyki.
ale ja to tłumię bo bym oszalał.
*powiedział wciąż ją objemując*
uspokój się... już jest dobrze....
strach w obliczu horroru to nic złego...

Jak cały czas?
*podniosła wzrok i przygryzła policzek. Potem pogłaskala go po głowie*

cały czas.
przez mój wzerok jestem też po części można powiedzieć dlatonistą.
wszystko widzę w takich barwach  jakich ty widziałaś świat w 'otchłani.'
*wyjaśnił*
patrzę na ciebie i nie wiem jakiego koloru sa twoje oczy, czy jaką masz skórę, widze tylko twoje ciemne włosy w odpowiednim kolorze.
chyba.
widzę w odcieniach szarego, czarnego, brązu i czerwieni.
*powiedział*

*nie mogac się powstrzymać mocno go przytulila*
Biedny jesteś. ale nie da się tego zmienić?
*spytała w końcu*

to moja zdolnosć. żyję z nią już wile lat.
dla mnie już nawet śmeirć nie ejst straszna.
*uśmiehcnął sie lekko. wstał.*
zimno się zrobiło i jest późno.
chodźmy już może.
epiej idźmy spać.

ok
*wstała i jeszcze raz go uściskala a potem poszła spać*

*postał chwilę na dworze. po policzku spłynęła mu łza - nie lubił zadawać cierpienie innym. otarł ją i poszedł do akademika*

*wyszedł z akademika i usiadł na schodach*

*siedział tak z pół godziny potem wstał i poszedł do budynku*

wyższe te schody być nie mogły? eh... *wszedł do akademika*

*weszła po schodach do akademika*

ładnie tu mają :)
*powiedziali z bananem na ryju wszedł do akadmeika*

No i jesteśmy
*powiedziała, opierając się o ściane*

*posłusznie wziął torby*
to suzkamy naiwnych ludzi którzy to zjedzą?

No
*kiwnęła głową*
Tylko gdzie?

/*zamknął oczy i słuchał.*
koło salonu. nie jestem pewien czy w samym slaonie ale w pobliżu.

Ile osób?
*spytałą*
Bo jak to para, to lepiej nie przeszkadzać.

chyba chłopak id ziewczyna.
ale moze sie tego pozbędziemy.
przeskzodzimy na 5 sekund i sie zmywamy

Ok
*zaśmiała się*
To chodź
*pociągnęła go za rękę*

*no i poslzi*

*Wysiadła z taksówki. Zapłaciła, wzięła bagaż i weszła do akademika*

*stał na zewnątrz ubrany w kurtkę*

*wyszeł ciagnąc hydea*
hej! :)

wiec to ajkaś wyprawa, tak?

tak, w dodatku planowana z miesięcznym wyprzedzeniem.
po namyśle doszedłem do wniosku że nei am sensu budzić cąłego społeczeństwa.

dbr,a koniec pogaduch i idziemy! o! ^^

*poszli do szpitala*

*usial na schodach i patrzył w neibo*

*Szła sobie powoli w swoim zwyczajnym kimonie. Miała zaniar iść do miasta, ale zauważyła kogoś*
Witam
*powiedziała, kłaniając się*

*spojrzał na nią nieco dziwnie.*
- witam... ty tu mieszkasz? *wskazal na akademik gestem*

Tak. Od dwóch dni
*powiedziała, przytakując lekko głową*

*wstał i obejrzał ją z zaciekawieniem*
jesteś gejszą czy coś?? *zonk*

Nie...nie gejszą
*pokręciła lekko głową*
Przed przybyciem tutaj byłam maiko.

ale to coś ze sobą wspólnego ma, prawda? *spytał unosząc brew*

Przestań mnie okrążać
*zatrzymał go swoją tradycyjną japońską parasolką*
Zanim kobieta zostanie gejszą musi przejść sześcioletni okres bycia maiko.

nie łatwiej było powiedzieć ze ma to ze sobą coś wspólnego w sposób prosty. np. przez zwykłe: 'tak'?
*spojrzał na paraslkę*
a to to po co ci?

Przeciw słońcu i nachalnym osobnikom płci przeciwnej
*spojrzała na niego uważnie*
Takim jak ty.

nachalnym... *bąknął*
jakbym był nachalny to wierz mi że w tym kraju by to inaczej wyglądało *uniósł brew*

Czyli?
*spytała, otwierając z trzaskiem parasolkę*

*wywrócił oczy*
mniejsza o to.
a nei boisz się, że na ciebie dziwnie ludzie będe patrzec jak tak pójdzies zna miasto?

zjedzą mnie
*prychnęła*
Nie, nie boję się tego.

*zrobił minę w stylu a-co-mi-tam-czy-cię-zjedzą-czy-nie, a potem przybrał bardziej pokorną minkę*
a może cię eskortować?

Eskortować?
*Zakryła się parasolką z jednej strony*
Czyli?

iść za tobą w odległości na której mnie ten parasol nie trafi *powiedział jakby to było oczywiste :P*

Po co?
*zdziwila się*
Myślisz, że sobie sama nie poradzę?

szczerze? *spytał i jeszcze raz ją wzrokiem obejrzał* eee.... hai.

Słucham?
*zmarszczyła czoło*

o jezu... po prostu ty idziesz, ja idę za tobą nie odzywając się do ciebie, nie idąc z tobą.
ok?
nawet nie zauwazysz ze idę za tobą.
*szukał sobie kumpli ^^"*

Nie masz przyjaciół?
*spytała, zerkając na niego przez ramię*
No dobrze. Możesz iść.

mam przyjaciół, ale albo śpią, albo zajmują się sobą nawzajem w dosłownym tego słowa znaczeniu *rzucił cicho*

*Nie usłyszała, albo udała, że nie usłyszała i poszła przed siebie*

*trzymał się na odległości około 2 metrów od niej. wyglądąło to dla neigo dosc komiecznie, bo szedł za dziewczyną ubrana w TYCH czasach w kimono ^^"""*