No to jesteśmy
*powiedziała i pokazała stary budynek, lekko rozwalony i porośnięty bluszczem*
Opera Leśna.

wow... *skomentował zamurowany*

I podejdź bliżej
*podeszła do jej murów. przed znajdowały się dwa stare nagrobki*
Popatrz. Z tego co wyczytałam tu leży córka burmistrza tego miasta i syn biednego wieśniaka. Połączyła ich miłość do muzyki i tego miejsca, ale nikt nie zgadzał się na ten związek. Dlatego powiesili się w środku, żeby być razem po drugiej stronie, jeżeli nie mogą być na tym świecie. Od tamtej pory nikt nie odwiedza tej Opery, a minęło już ok...80 lat.

może i to romantyczne ale straszne...

Smutne
*wyciagnęła z torby dwa znicze i ustawila na grobach*
I to nawet bardzo.

też.
najgorsza jest miłość nieodwzajemniona jednakowoż.
ale umrzeć z miłości to coś do czego popychani są zakochani z wzajemnoscią bez poparcia w rodzinach

Ja bym zrobiła to samo
*powiedziała całkiem poważnie*

*włożył ręceod kieszeni patrza na groby*
ja raczej też...
ale to raczje ostatecnzość...
uważam ze zamiast mówić 'umrę dla ciebie' powinno się mówić 'dla ciebie będę żyć'

To bardziej rzeczywiste
*przytaknęła*
Ale czasem los chce inaczej.

wiem...
*powiedział i spojrzał na hikari*

*zaczęła zapalać znicze. Potem odgarnęła trochę chwastów i pozbierała śmieci dookoła*
Coś nie tak?

nie, nie.
wszytko w porządku.
*powiedział*
ale... jak znalazłaś to miejsce?

Lubię chodzić po mieście
*powiedziała, siadając obok nagrobków*
Szukać miejsc do grania. I kiedyś tu trafiłam...jeszcze zanim poznałam ciebie.

aaa... *przykucnąl obok niej*
szczerze to to miejsce mnie trochę przeraża...

Przeraża?
*spytała, troche sie martwiąc*

bo w sumie...
umarli tu ludzie, a dokładniej popełnili samobójstwo.
to mnie przeraża.
*powiedział patrząc na operę*

Jak chcesz, to możemy iść
*powiedziała, patrząc na operę*

nie żebym ja mówił że mi sie nei poodba...

Szczerość
*poprosiła*

podoba mi się tu bardzo, ale wolałbym jużsobei stad iśc.
*powiedział szczerze*

To chodź
*wstała*
Zrobię ci herbaty.

*uśmeihcnął sie do neij lekko i poszli*