*wszedł i usiadł na fotelu. przykimał*

*Wbiegła do salonu, chciała się rzucić na Terukiego, ale przeleciała przez fotel i zatrzymała się przed ścianą*
Ej no!
*fuknęła*
To nie było fajne!!*

*obudził się i wstał spojrzał na usagi*
co się stalo? coś zrobiła?

Przeleciałam przez fotel
*mrukneła, rozmasowując kolano*
Głupi talent, no!

*wzdrygnął się* przeze mnie też. to bylo... dziwne.
*spojrzał na nią* i teraz tak będziesz przelatywać przez wszystko?

A ja wiem. Raz przelatuje, raz nie
*zaczęła się podnosić*
To od czegoś zależy, ale nie wiem od czego.

może od emocji? *spytał*
jak wszystk... a właściwie większość mocy innych

Czy ja wiem. Jak pierwszy raz coś przeze mnie przeleciało, to akurat żadnych emocji nie było.
*wzruszyła ramionami*
Ale może byś się ze mną przywitł, czy coś? Bo zaraz musze isć.

a no tak *pacnął się w głowę*
witaj kochana *uśmechnał się* prztulić to sie ciebie boję bo nie chcę przelecieć przez ciebie.
przygotowania do wieczorku, tak?

*wszedł do salonu i spojrzał na nich*
cześć.
*spojrzał na terukeigo*
musimy pogadać.

Wredota. Nie lubie cie już
*pokazała język Terukiemu*
Heyo Nico.

jak możesz... *zrobił niewinną minkę*
już idę...

hej usagi
*uśmiehcnął isę do niej i pociagnął terukiego*

*wyszli*

*Welciała do salonu. strasznie zmachana*
Gdzie amelia?
*powiedziała między kolejnymi głębokimi oddechami*

Leniwiec pewnie śpi
*powiedziała szczerze*
Usiądź, bo zaraz umrzesz ze zmęczenia i będziemy mieć 2 wesela i pogrzeb.

*weszła spokojnie do salonu przeciągając sie*
kurde, spiąca jestem

Zia,zia,zia,zia
*zrobiła głupią minę i zaczęła się śmiać*
Dzwoń lepiej i ustaaj harmonogram.

Ok
*wyciągneła komórkę i zaczęła dzwonić*

Ciężko
*zaśmiała się*
Usagi teraz dzwoni i ustala. A ja zgubiłam komórkę
*wzruszyła ramionami*
A jak tam życie mężaatki?

ich pytaj
*zwrócila sie do costy*
w ogole hey
*usiadla sobie na fotelu*
jak cos ustalicie do mnie obudzicie, branoc
*wtulila sie w fotel i usnela*

(ja zw, ide sobie obiadek robic :P)

*usiadła na fotelu* dobrze.
*uśmiechnęła się*

Co za leń!
*fuknęła na Amelię*
To dobrze, że dobrze.
*uśmiechnęła się do Costy*

*przewróciła oczami jak Amelia weszła*
Cała ona
*zamknęła klapkę telefonu*
Wszystko ustalone, mamy odebrać dodatki za godzinę i nawet będzie niespodzianka :P

co za niespodzianka?
*spytała*

Tajemnica
*wystawiła im język*
Bardzo fajna. Będzie o 20 ^^

Oj Usagi, Usagi
*pokręciła głową*
Jak to będzie coś głupiego to pożałujesz!

*uśmiechnęła się*
a chłopcy moze wiecie co mają?

Cześć
*weszła do salonu i zatrzymała się przy drzwiach z palcem w buzi*

Cześć
*weszła i staneła przy drzwiach z palcem w buzi*

Weszła i stanęła przy drzwiach*
Cześć

Nic. Będą zamulać
*uśmiechnęła się do Costy a potem się poderwała i podbiegła do Ayumi*
Ayu!
*uściskała ją*

*spojrzała na ayumi. wstała i ją uściskała*
dobrze cię widzieć.

*przebudziła się*
jej nawet spac nie dacie...
*spojrzała na ayu*
cudownie cie widziec ayumi

Ayu
*też się uśmiechnęła*
Co ci było, że cie nie było?

*spojrzała z ukosa na usagi*
zamknij sie czasem...

*palec do buzi*
Byłam na pogrzebie brata...a potem jakoś tak zostałam
*wzruszyłą ramionami*
Słyszlam, że wyszłaś za Hyde'a Costo. A ty Amelio podobno jutro wychodzisz za Anniego.

Przestań
*fuknęła do Amelii*
Śpoochu

Biedactwo
*przytuliła Ayu jeszcze raz*
Przykro mi i to bardzo...

ayu wiem co czujesz...
*powiedziała smutno*
przykro mi z powodu twojego brata...

jestem już panią Takarai.
*uśmiechnęła się*
a Amelia jutro ma swój wielki dzień.
*potem spochmurniała trochę*
przykro mi z powodu twojego brata.

Ale już mi lepiej, naprawdę
*uśmiechnęła się lekko*
Gratuluje Amelio. Pewnie jesteś nieziemsko szczęśliwa.

*Wróciła na fotel i zaczęła grzebać w torebce*

Ale już mi lepiej, naprawdę
*uśmiechnęła się lekko*
Gratuluje ci Amelio...

*Wstała i klasnęła*
Zbieramy się? Mamy wiele d oroboty.

*klasnęla w dlonie*
a ja jeszcze nie mam sukni! o!

ayu oczywiscie jestes zaproszona, nath jest swiadkiem anniego, musisz byc, to oczywiste
*usmiechnela sie do niej*

Nikt nie ma
*zaśmiala się*
Idziemy teraz na zakupy, a potem odbierzemy szampana, truskawki i kwiaty i dekorujemy ^^

Ojej, nie wiedziałam
*ucieszyła się*
Bardzo dziękuje za zaproszenie.

*spojrzał na usagi i na amelię*
to zaraz pójdziemy co? ^^

I na najlepszy wieczór panieński świata też musisz przyjść
*zaczęłą skakać*

*pokiwała głową i zaśmiała się, tak nie za wesoło, ale zawsze coś*
Na pewno przyjdę. I pomogę wam w dekorowaniu i w ogóle...

no i teraz idziesz z nami
*wstała*

Idziemy, idziemy
*klasnęłą w dłonie i wstała*
Na zakupy mamy tylko pół godziny!

*wstała*

ok, ok
*no to wreszcie poszla :P*

Chodź
*pociagnęła Ayu za rękę i wyszły*

*wstała i uśmiechnęła się* idziemy.

*poszła za Usagi*

*Wyszła*

*wyszła*

*wszedł i usiadł na fotelu*

*weszła, rozciągając się*
Hey
*zaczęła sobie palce wyłamywać*

no hej, jak tam? coś nowego u ciebie?
*spojrzał na nią*
dawno sie nie widzieliśmy.

No...sporo czasu minęło
*zamknęła oczy i chwilę myślała*
Nowego....hmm...Nie. Oprócz tego, że jednak brak mi współlokatorki.

aha... *powiedział* ... jak chcesz to mozesz u mnie nocować, nie bedziesz taka samotna.
*zaproponwał zanim zdążył przemyśleć to dobrze i rozważyć czy ona sie zgodzi*

Nocować? U ciebie?
*podniosła jedną brew*

no co?
*spytał jak małe dziecko*

To trochę...dziwne?
*oparła się o framugę drzwi*

czemu?
*spytał siadając na kolanach na fotelu*
reszta par też się przenosiła do jednego pokoju.

Trzy pary, z czego dwa to małżeństwa a jedno ma w drodze dziecko.
*znowu uniosła brew*

dobra, nie to nie.
jak hccesz.
ja tylko pomysłem zarzuciłem.
*skrzyżował ręce na piersi*

Czy mówię, że nie chcę?
*przewróciła oczami*
Tylko się pytam jak ty to widzisz.

*zaczął machać rękami*
ty na jednym wyrku, ja na drugim.
jak w przedszkolu.?

Ok
*pokiwała głową, probując się nie śmiać*
To dzisiaj przyjde i wezmę misia. I szczoteczkę do zębów.

*skinął głową*
now eisz, jak ci nie odpowiada tak to możesz złożyć se dwa łóżka a ja sobie wyciągnę śpiwór.

Czy sugerujesz, że jestem aż tak gruba i na jednym się nie zmieszczę?
*zmarszczyła brwi*

nie, sugeruję że może wolisz wiecej przestrzeni.

Nie, jedno łóżko mi starczy
*zaśmiała się*
To o której kladziesz się spać, żebym cię nie obudziła?

zależy.
poza tym, mnie trudno obudzić... *zaśmiał się*

To dobrze
*w końcu podeszła i usiadła na jednym fotelu*
A co u ciebie?

*pomyślał*
hmm... raczej nic specjalengo, ujmę to jednym słowem: spałem.

Jak zwykle
*załamała się*
I pewnie nic ci się nie śniło
*pomachala nogą*
A...chrapiesz?

nie wiem, wydaje mi sie że nie chrapię, nie słysze się

A inni co mówią?
*podrapała się*
Nico np

ni0conigdy nie narzekał
*powiedział*

No to ok
*zaczęła się nad czymś głęboko zastanawiać*

*przypatrywał się jej jakby widział coś ciekawego za nią a patrzył na nią*

Co?
*jakby się przebudziła, a potem spaliła cegłę*

*uśmiehcnął się*
zamyśliłaś się i to mocno.
nad czym myślałaś?

Tak ogólnie. Nad ludźmi, miłością, nowymi kwaśnymi żelkami
*przygryzła policzek*

fajnie.
*uśmiehcnął się*
powiedzieć ci coś?
*nie czekał na odpowiedź*
tak se\ myślę że yś dobrze wyglądała ubrana na żółto
*przechylił głowę*
nie wiem czemu :P

*zamurowało ją*
Żółto? Jak kanarek?

przepraszam *uśmiehcnął sie niewinnie*
tak mi jakoś przyszło do głowy.

Aha. Mogę kiedyś spróbować...
*zamyśliła się*
A żółte włosy też?

nie wiem, ale bym cię załóżmy w takich włosach widział w żółtych ciuchach, nie wiem czemu.
*przyznał szczerze*

Kiedyś mogę spróbować
*zaśmiała się*
Nigdy  tak się nie ubrałam, wiec będzie fajnie

czyli lubisz eksperymenty?
*zasmiał się*

Aha
*pokiwała głową*
Nie widać?

*uśmiehcnął sie*
widać

ha
*znowu się zaśmiała*
Wiem, dziecinko. Czemu ty tak rzadko bywasz poważny?

nie lubisz mnie takiego?
to mogę być poważny
*powiedział przechylając głowę jak iesek*
poza tym, czy ktoś tak oryginalny jak ja moze byc poważny? :P

No wiesz...ale czasem by się przydało, żebyś ruszył łepetyną, czy coś
*podrapała się po włosach*
Nie wyobrażam sobie tego.

czego?
sugerujesz że jestem idiotą?
*siedział na kolanach i teraz sie podniósł tak że klęczał na tym fotelu*

Nie. Tylko, że czasem nie myślisz
*wzruszyła ramionami*

*usiadł z powrotem*
może mam trudności z myśleniem?
o czym mam myśleć?
powiedz mi, mam być poważny?

Aktualnie może nie
*wzruszyła ramionami*
Ale czasem trzeba. Tak mnie natchnęło na to

fajnie... *wbił się w fotel*
czyli ci sie nie podobam taki?

*załamała się*
Wiesz co do ciebie czuję, da? To nie zadawaj głupich pytań.

przepraszam.
*powiedział i westchnął*
no ale wiesz... jestem jaki jestem.
ja sądzę że jestem oryginalny, inni sądzą że jestem transwestytą.
ja nie sądzę by moje zachowanie było nieodpowiednie.
inni mają mnie za głupka.
gadam jak egoista, ale ja chcę być na serio dobry... chę ci się podobać i wogóle... i z charakteru i z wyglądu.

Wiem
*uśmiechnęła się*
Ja lubię jak taki jesteś. Że się nie przejmujesz większością rzeczy i jesteś sobą
*zamyśliła się*
Chyba tak wygłada człowiek szczęśliwy.

*uśmiechnął się*
fajnie że tak myślisz. :)

Ale ja serio mówię
*uśmiechnęła sie trochę szerzej*
Nikt inny tak nie potrafi!

*jak to ona na pełnym zaskoczeniu rozmówczyni wstał przytulił ją i z uśmiehcem zmienił temat :P*
ostatnio czytałem coś o ludzkiej psychologii. nie wiem czy jest zwierzęca ale tytuł był 'ludzka psychologia' :)
nic zniej nie skumałem bo była po gracku ale się fajnie obrazki oglądało :)

^^ Jakie obrazki?
*zaczęła się śmiać*

jakiś shcemat mózgu, czaszka, oko i takie tam :P
ale ten profesorek co to napisał miał niewyjściową twarz.
taką oooo... *zaczął robić dziwne miny :P*

*śmiała się dalej*
Przecież nie możesz wiedzieć, że to on.

był podpisany doktor jakiś tam. na stronie tytulowej było nazwisko to samo :P

rozumiem. A skąd wziąłeś książkę po grecku?
*już sięnie śmiała tak mocno*

zakosiłem ze starej biblioteki.
chciałem mieć pamiątkę.
*usiadł na oparciu jej fotela*

*wytrzeszczyła oczy*
Czemu akurat z biblioteki?

spokojnie. mam też stary trep usagi, talerz ze stołówki, pilot od telewizora ze swietlicy, obrus ze stolika w salonie i kilka innych rzeczy.

Kilka innych rzeczy czyli
*dalej się w niego wgapiała*

nie pytaj.
*zaśmiał się*
zabrałem tylko trochę. z każdego pomieszczenia w którym byłem coś.
jakiś wyszczerbiony widelec mam nawet. *pochwalił się zdobyczą (nie miał jej tylko sie pochwalił :P)*

Co zabrałeś z pokoju
*dalej nie mogła się nadziwić co on zrobił*

w sumei to były nasze rzeczy.
rada zapłaciła za wynajęcie tego z peiniędzy hokage i tak dalej. poza tym nico sie nawet nie zczaił.
z pokoju zabrałem praktycznie tylko moje rzeczy i tego trepa co go przechowywałem usagi na złość ;p

Dasz jej go kiedyś?
*uśmiechnęła się*
A z mojego coś wziąłeś?

twój pokój opróżniłaś sama, chyba nie sądzisz ze zabiorę stare prześcieradło.
chyba nie masz mnie za psychopatę, co?

Wiesz...wziąłeś pół starego akademika
*złapała się za głowę*

jakie tam znowóż pół...
kilka pamiątek :P:D
*uśmeihcnął się dziecinnie*

oj tak, tak
*zaczęła się mega śmiać*
A gdzie je masz wszystkie?

w tej małej torbie *powiedział* (w szafie ma czerwoną torbę sportową - tam ma to wszystko)

I tak wstajesz rano, idziesz do torby i co?
*zaczęła udawać, że myśli*
wyciągasz po kolei, całujesz i chowasz?

nie, po prostu trzymam. dużo rzeczy tak trzymam...*uśmiehcnął się*
jest ktoś nowy w akademiku? *zmienił temat po swojemu :P*

co jeszcze tak trzymasz?
*spojrzała na niego*
3 osoby.

*spojrzał na nią*
znasz któąś lub któregos z nich? hę?

Ne. Tylko wiem jak się nazywają
*podrapała się*

no to i tak wiecej niż ja o nich wiesz.
*powiedział*
no, o przeniesiesz się do mnie?

No, możemy spróbować
*uśmiechnęła się*
Najwyżej cię uduszę poduszką.

jestem gotowy na taki obrót sytuacji jak co :P
*zaśmiał się*

Serio?
*spojrzała na niego*
A na jaki nie jesteś gotowy?

na każdy praktycznie jestem gotów :)
*spojrzał na nią z uśmiechem*
cokolwiek mi zrobisz będzie dobrze :)

Oj, oj
*zaśmiała się*
To ja cie niczym nie zaskoczę

no właśnie :) jestem przygotowany na wsyzstko :)
*zasmiał się*

wszystko?
*zrobiła dziwną minę a potem go pocałowala bardzo mocno*

*nieco się zdziwił a potem odwzajemnił pocałunek i się uśmiechnął*
to za co? :D

Żebyś się zdziwił
*powiedziała, śmiejąc się*

zdziwiony byłem :P ale mi sie podobało :)
*uśmiehcnął się i pocałował ją w policzek*

No to jednak cię czasem zaskakuję, widzisz?
*uśmiechnęła się tryufalnie*

to byłó zdziwienie nie zadkoczenie :P
*mówił akby to była wielka różnica*

Jesteś okrutny!
*udała, że się obraża*

nie ejstem *ząsmiał się*
eric ajka *pogłaskał się po głowie*
i viorel też ajka *ja tez pogłaskał :P*

Ajka?
*nie rozumie o co chodzi*

kochany jestem a nie okrutny :P *wybuchnął śmeichem*

Już na pewno jak tak robisz
*dalej udawała, że jest obrażona*

ej no, nie bądź obrażona
*zaczął sie z nią przekomarza cjak małe dziecko*

A będe
*wystawiła mu jezyk*
I co mi zrobisz?

*udał że myśli*
cóż... jak będziesz spać to cię wymaluję markerem :P

no to nie będę spać
*wzuszyła ramionami*

ej no, uparciuchu.
nie obrażajsię. nie obrażaj się NA MNIE .... buu...

Na ciebie obrażanie się jest bardzo proste
*udawała dalej*

*zaczął lotoć wokół niej jak małe dziecko*
no przestań, no... ododbrź się...

Ne ma
*pokręciła głową*
Musisz mnie przekupić.

*pocałował ją w policzek i objął w talii*
no, proszę...

Idź mi po loda
*wystawiła mu język*

znowu?.... ojej, czekoladowego?*spytał podchodząc do drzwi*

Ne. Cytrynowego
*uśmiechnęła się*

łojej... *złapał się teatralnie za głowe i wyszedł*

*rozłożyła się na fotelu i zamknęła oczy*

*wrócił z lodem do salonu. podszedł do viorel*
nie śpij... ja tu ci loda przyniosłem.

Dziękuje
*wzięła od niego loda*
Już nie jestem zła :P
*zaśmiała się, jedząc go*
I nie śpię, tylko myślę.

O CZYM?
*zapytał z zainteresowaniem*

O łyżwach
*dojadła do końca*
Umiesz jeździć?

umiałem... znaczy jak miałem 7 lat to umiałem.
teraz chyba nie bardzo.
*podrapał sie po głowie*

Bo ja bym sobie pojeździła, wiesz?
*zamyśliła się*

to moze jutro, co?
*zaproponował*
przy okazji mogę se cos przypomnieć.
a i teraz...
przenosisz sie do nie?

Co przypomnieć?
*przechyliła głowę*
Tak, na razie mogę się przenieść. Zobaczymy czy na stałe.

czy umeim wciaż jeździć, to sobie rpzypomnieć :D
*zaśmiał sie*
to sie przenosisz w sensie że idziesz tam spać czy w sensie że idziesz po rzeczy i je przenosisz?

Wezmę część rzeczy jak mi pomożesz
*ziewnęła*

oki.
*wstał i pociągnął ja za ręce by pomóc wstać.*

*podniosał się*
No to idziemy.

no to idziemy :)
*powtórzył i wyszli*

*wszedł do salonu. rozpiął kurtkę i odwiazał szalik. usiadł w fotelu i rozglądałisę po salonie*

*weszła powoli  i usiadła na fotelu*
Jestem

bardzo mnie to cieszy
*spojrzał na nią*
to hccesz ta kartkę?
*wyciagnął z wewnetrznej keiszeni kurtki notesik*

Jak masz pytanie
*pokiwała głową i pokazała pióro*

*podał jej notesik*
możesz mi napisać dlaczego tak mało mówisz, poza tym, że słowa tracą na wartości gdy się je wypowiada.

*uśmiechnęła się i zaczęła pisać. Przygryzła policzek od środka. Jak skończyła, to mu podała kartkę*

(napisała: " Wychowałam sie w ciszy. Moja babcia jest głuchoniema, więc jestem cicha. Proste. A czemu cie tak to interesuje. Możesz odpowiedzieć normalnie")

*przeczytał*
przecież nie bedę pisać, mam notes ale nie 'pisadło.'
cóż, po prostu byłem ciekaw.
i to teraz mi wyjaśnia dlaczego tak chciałaś mi to co mówiłaś pokazać w języku migowym.
nei znam go za dobrze, ale uczyłem kiedyś kilka osób głuchych i głuchoneimaych/.

Uczyłeś?
*usiadła w pozycji kwiatu lotosu*

jestem nauczycielem
*podał jej notesik tak jakby co*
skończyłem akademię dwa lata temu i zdałem na stanowisko sensei'a.
*wyjąsnił*

Aha
*pokiwała głową*
To ciekawe.

czy ja wiem.
dziewczyny nie chciały sie ze mną spotykać bo jestem nauczycielem.
a starsi sensei ode mnie traktowlai mnie jak przedszkolaka.

*coś tam naskrobała na kartce i mu podała*

(: a) co to za powód? Może je odstraszałeś
    b) aha. To są starsi Sensei? )

cóż... na odpowiedź z podpunkut a nie zna odpowiedzi.
ale na podpunkt bto powiem tyle że sesnei sie jest do końca żcyia. uczą i tacy po 50 i tacy co mająosiemnastkę.

Nie rozumiem
*pokręciła głową*

*westchnął*
nie wiem czemu dziewczyny mnie nie chciały.
a co do sensei'ów to po egzaminów się nim jest aż do smeirci i można uczyć tak długo jak się chce.
ale młody, naprawdę młody sensei ma od 13 - 15 lat.
ja miałem 15 więc byłem najmłodszy.

Aha
*pokiwała głową*
I cie nie lubili.

tak *skinął głową*

Tylko bo byłeś najmłodszy?
*przetarła oczy*

trafiamy do różnych szkół. tam gzie trafiłem ja najmłodsi mieli 17 lat.
*powiedział*

A to było?
*spojrzała na niego uważnie*

gdzieś w niemczech.
*powiedział*
nie pamietam dokładnie, byłem tam dwa ata, potem praowałem w kuratorium edukacyjnym.

Ciekawe
*przetarła oczy znowu*
urodziłeś się w Niemczech?

tak. ale jak miałem 7 lat przeprowadziliśmy się do angli. potem po sończeniu kursu nauczycielskiego wysłali mnie do niemczech.

Fajnie miałeś
*pokiwała głową*

mi sie podobało.
*powiedział*
a masz ty moze rodzeństwo hikari?

hmm
*zamyśliła się*
no niby tak

możesz rozwinąć tę myśl? *spytał bo 'niby tak' nic mu nie mówiło*

A chcesz?
*spuściła wzrok i splotła palce*

jakbyś mogła...

*pokiwała głową i wzięła karteczkę. Napisała coś a potem mu dała*

( "Jak byliśmy bardzo, bardzo malutcy to ja i mój brat trafiliśmy do domu dziecka, ale nas rozdzielono. Mnie adoptowano a on został. ?\I teraz nie wiem gdzie on jest. Poza tym czemu tak cie to interesuje??")

tak tylko, nie można spytać nawet?
*powiedział po przeczytaniu*

Możesz
*uśmiechnęła się lekko*
Ale to dziwne

przerabialiśmy już to że obje jesteśmy dziwni.
*usśmiehcnął isę*

Czy ja wiem
*pokręciła głową*
Czemu ty?

czemu jestem dziwny?
tak chyba, jakos tak wyszło. *popatrzył na nią*
każdy ma swoje ciemne strony, co nie? ja ich mam dosc mało, ale moimi ciemnymi stronami są moje odpały, a prze znie ejstem dziwny.

Jakie odpały
*znowu się uśmiechnęła i usiadła sobie wygodniej*

*wyliczał na palcach*
- jak zacznę bredzić o cyzmś głupim to bedze o tym tak długo aż ludzie nie pwoiedzą mi bym przestał
- jak mam gorączkę to widze różowe słonie na scianach
- lubię święty spokój ale nie lubię ja nie ma hałasu

Hmm...
*zamyśliła się*
rozumiem.

moze i głupie powody, ale i tak jestem dziwny.
a mozę nie?
*spojrzał na nią*

*pokręciła przecząco głową*
Nie. Chociaż byś pewnie chciał.

*uśmiechnął się*
czyi twoim zdaniem ejstem totalnie normalny?

kładnie
*pokiwała głową*

niech ci bedzie
*spuścił głowę z usmiechem*

A czemu chcesz być?
*uśmiechnęła się jakoś dziwnie*

bo wtedy może, wyrózniałbym sie z tłumu.
*spojrzał na nią*
w byciu dziwnym w sumei nie ma nic złego.

A czemu chcesz wyróżniać się z tłumu?
*spojrzała na niego uważnie*

a mam być szara masą która niczym nie rpzyciąga uwagi?

A kto powiedział, że nie przyciągasz uwagi
*powiedziała to powoli, żeby migowego nie używać*

a przyciągam? czym?
*wywrócił oczy*
wyglądem?

też
*pokiwała głową*

taki okropny jestem?
*dotknął twrzy i się zasmiał*
wiesz co, ja idę spać, zobacyzmy sie kiedy indziej, dobranoc
*poszedł*

Paskudny
*mruknęła i też wyszła*

*weszła a tam, na stoliczku, jej pióro*
Jest
*uśmiechnęła się lekko*

no i widzisz, znalazło się
*uśmiehcnął sie do neij jak już isę pojawił w salonie*

To dobrze
*pokiwała głową*
Byłaby mocno zła, gdyby nie

domyślam się.*spojrzał na nią*
to co teraz? co z nim teraz zrobisz?
włożysz do szafki nocnej i ukryjesz by nie zginęło?

*spojrzała na niego z ukosa*
Ironia? Może...

nie, to nie była ironia.
*zaprzeczył*
pytam serio.
w sumie jest dla ciebie cenne, prawda?

Dla mnie normalne
*wzruszyła ramionami*
cenne dla babci.

ja mam tylko jedną cenną rzecz.
cenną dla mnie.
i to bardzo.
*na szyji miał wisiorek (coś ala ten co we władcy pierścieni aragorn dostał od arwen). dotknął go*

Opowiedz o nim
*usiadła na fotelu i spojrzała na wisiorek*

co tu dużo opowiadać?
*spojrzal ana nią i usiadł na najbliższym fotelu*
mam go od prababci.
miałem siedem lat gdy umarła, była bardzo wiekowa.
dobrze ją pamiętam mimo wszystko i dobrze wspominam.
taki... sentymentalny prezent.

*pokiwała głową, że rozumie*
To pióro było mojej cioci, dlatego jest ważne
*spojrzała na nie*

cioci czy babci?
*zamyślił się*
ciocio-babci?

*wzięła głęboki oddech*
mojej cioci, tzn kobiety, która mnie adoptowała. Ona umarła i mną się zajęła jej matka.

no.... skomplikowane z deka to...
*powiedział*

Czemu
*spojrzała na niego*

to coś jakby kuzyn cioteczny mojej babci od strony ojca jakby powiedzieć.
wolę określenie ciocio-babcia.
wiem że jestem dziwny, spoko :P
*uśmiehcnął się*

mogę mówić ciocio-babcia
*zaśmiała się*
W każdym razie ciocio-babcia byłaby zła, bo to pióro jej córki było.

teraz łapię :)

Cieszę się
*uśmiechnęła się i zaczęła bawić piórem*

no. *powiedział tak o*
to... co teraz?

milczenie albo temat
*zamyśliła się*
masz rodzeństwo?

starszego brata, sebastiana.
*powiedział*

Jaki jest?
*usiadła po turecku*

cóż, wyższy, lepiej zbudowyany, przystoniejszy, inteligentniejszy, bardziej opalony i ma bielsze zęby niż ja.
*powiedział*
ale za to urodził sie bez żadnych zdolnosci.

Mi chodziło o charakter i o to, jak mieć brata
*wzruszyła ramionami*
Ale jak tak mówisz, to muszę go poznać..

no wiesz... jak mozesz...*udał oburzonego*
a charakter... czy ja wiem, nie utrzymuje kontaktów z nami. ma 26 lat i nie widziałem go od sześciu.
*rozłożył ręce*
ale kiedyś był fajny.
lubił się msiać i rozśmieszać innych.
fajnie mieć rodzeństwo, ale czasem cie wkurza.

Mogę
*zaśmiała się*
Dlaczego nie utrzymujecie kontaktu?

cóż, lepiej jego by o to spytać, ale nie mogę się z nim skontaktować.
ostatni raz gdy mi się to udało anzwał mnie 'dziwadłem'.
*powiedział*
może, nie chce mieć w rodzinie 'dziwadła'?

To nie fajnie
*zamyśliła się*

no, trochę tak, ale....
*wzruszył raminami*
...mówi się trudno i żyje sie dalej.

Ale to niezbyt miłe
*przygryzła policzek*
A twoi rodzice?

rodzice? *powtórzył*
mozesz psrecyzować?

Czy z nimi masz kontakt
*usiadła sobie wygodniej*

tak, z nimi tak, jak najbardziej.
*powiedział*

To dobrze
*uśmiechnęła się*
Teraz ty

ojej.... żeby ja jeszcze wiedział co mam mówić.
no dobra, faktem jest że nawijam cały czas od chwili gdy ty ucichłaś al enie mówię nic sensownego.
w sumie, gdybym raz zarzucił czymś mądrym to by było nieźle.
eh... dobra, spoko wiem że jestem dziwny
*pomyślał*
rozwaliłaś coś kiedyś?
eee... znaczy ta sowją mocą, bo wiesz moja się ku temu nei przychyla.
no a ty mówiłaś że twoja porusza ziemię czy coś, nie?

Nie jesteś dziwny
*zaśmiała się, a potem spoważniała*
wywołałam kiedyś trzęsienie ziemi, raz, takie dosyć poważne. Nikt nie zginął, ale były duże szkody
*wbiła wzrok w podłogę i się zaczerwieniła mocno*

przynajmniej z twoją mocą można coś zrobić.
dobra. przyznaje że nic miłego, ale zawsze coś.
*westchnął i spojrzał na nią*

Nie wiedzieli, że to ja. W Japonii jest 4000 trzęsień ziemi rocznie
*westchnęła*
ale mi wstyd. To nie jest przydatna moc
*mruknęła*
a ty?

Ta, Japonia to kraj klęsk żywiołowych jak to ktoś kiedyś napisał w książce od geografii.
*dodał*
a ja....? że co ja? co potrafię czy co?

Co potrafisz
*pokiwała głową*
Ale jest piękna.

nigdy nie byłem w japonii więc wierzę na słowo.
*powiedział*
c ja potrafię. hmmm....
*wskazał na wazon na stoliku kilka metrów od nich*
patrz.
*właściwie to to wyglądało tak jkaby ruszył się lekko i juz siedział z wazonem w ręku*

ee?
*wyglądała na skołowaną*
czyli, że co?

wygląda jakby się to tu praktycznie pojawiło.
a teraz zwolnione tępo y było.
*wstał z fotela podszedł do stolika, postawił wazę i usiadł na fotelu*
nic wielkiego.
nawet nie wiadomo co mi jest...

znaczy, że tak szybko
*zagestykulowała rękami*
chodzisz, tak?

chodzę, biegam, mówię też.
ogólnei mam ruchy znacznie szybsze niż zwykle.
*powiedział i 'pojawił sie obok neij'*
tylko trochę wkurzajace jest jak potem wszyscy myślą że jestem amgikiem.
wiesz, znikanie, pojawianie isę rzeczy....

no to im tłumacz
*uśmiechneła się*
to fajna umiejętność.

niezbyt.
zdarza sie że wypada spod kontroli.
*powiedział*
w podstawówce na w-fie biegaliśmy na kilometr no i ...

i co?
*spojrzała na niego uważnie*

no wiesz... raczej dziwne jest to by ktoś kilometr przeleciał w 0,9 sek.
mieliśmy bieżnię na 1,2 km. wystartowałwem razme z innymi, trener widział, tak jak sekunde późniejwidział mnie na mecie.
*zrobił głupią minę*

I co zrobił?
*uśmiechnęła się*

no, właśnie....
mówi coś 'dziwadło'?
*podrapał się po głowie i uśmiehcnął*
nazwali mnie dizwadłem i magikiem.
musiałem biec jeszcze raz.
ale tym razem się zsapałem z wynikiem 5,58 min.
*ząsmiał się*
normalnie za szybki nie byłem

Rozumiem
*zaśmiała się*
fajne to było.

fakt faktem śmieszne :P
*uśmiehcnął się*
jednak, ciebei by raczej wkurzyło jakbym chyba raz stał daleko od ciebie a w drugim ujęciu tuż obok, co?
*stał obok niej, siedział na fotelu.*

czy ja wiem
*wzruszyła ramionami*
jakbym cie potrzebowała to nie
*pokręciła głową*

w sumie tak.
*jakoś dziwnie nasunęło mu sie wspomnienie z 'rannego'. i na chwilę zamilkł*

*spojrzała na niego w stylu "co się stało"*

nie, nic sie nie stało...
*spojrzał na nią*
tylko coś nezręcznego mi sie przypomniało...
*miał lekkie rumieńce na policzkach*

aaa
*znowu spaliła cegłę*
rozumiem
*patrzyła gdzieś tam na ścianę*

*spojrzał na sufit*
dobra, zmieńmy temat...

no...
*dalej byłą czerwona*
to...eee...co u ciebie?

to nie pomaga...
*teraz tez już spalił cegłę*
to moze lepiej pogadajmy o pogodzie, co?

ok
*ukryła twarz w dłoniach*
zimno dzisiaj

tak. *poszedł w jej ślady i tak se oboje siedzieli z ukrytymi twarzami*
zbiera sie na deszcz....

może na będzie burza?
*miała ochote umrzeć*

może.
*powiedział i spojrzał na nią przez palce*
ale serio, az tak źle było....?

z?
*też na niego tak spojrzała*

ze mną i tym incydentem....
*powiedział cicho*

nie
*znowu się schowała*
ale to tak wiesz...

nie wiem ale sie domyślam...
chyba
*powiedział. odkrył twarz. usiadł opierajac się łokciami o kolana i westchnął patrzą cprzed siebie*

tak dziwnie
*znowu na niego przez palce spojrzała*
ale nie jesteś zły?

nie, no w sumie sie zdarza.
raczej ciebie powinienem przeprosić, bo ja niemal nagi to chyba nie anjlepszy widok od rana.
*uśmiehcnął isę głupio jakby przepraszajaco*

Nie
*znowu się ukryła*

no, mówiłem że nie najlepszy.
*powiedział i spojrzał an nią*
mozesz sie już... odsłonić, księżniczko?

Nie, że nie najleprzy
*pokręciła głową, że nie odsłoni*

*nie wiedział o co jejchodzi ale spoko*
*sedział tak sobie i patrzył an nią*
a teraz się odsłonisz?

Męczysz
*odsłoniła*
zadowolony?

bardzo
*powiedział*

czemu?
*przygryzła policzke*

bo jak ja już się nie wstydam to ty też mozesz i mozemy ochłonać razem.
w sumie ejstem dziwny, musisz przyznać.
i dlatego się przestałem wstydać peirwszy.
*powiedział*

Ile razy mam mówić, że nie jesteś dziwny
*uśmiechnęła się lekko*

jeszcz eprzynajmniej 78
*zasmiał się*
mam taki dziwny nawyk, że wmawiam to ludziom, póki mi nie uwierzą.

Ja ci nie uwierzę
*zaśmiała się*

jak chcesz :P

I będziemy milczeć
*uśmiechnęła się*

może ty.
ja raczej mama trudnosci z milczeniam, chyba juz wiesz.
poza tym, ktoś musi mówić.
ty milczysz, ja mówię.
i dlatego mamy szansę na przyjaźń *uśmiehcnął się*
co ja chciałem....?

Nie wiem
*uśmiechnęła się*

*spojrzał na nią*
ja też :P
dobra, to powiedz mi ty, księżniczko... czy ty z twoja małomównoscią i nieśmiałością miałaś chłopaka?
*zaciekawiło go to*

tak. Ty?
*pokiwała głową*
księżniczko?

ja nie miałemd ziewcyzn i już to mówiłem.
a księzniczko, bo po głębszym poznaniu, do większosci dziewcząt tak mówię.

nie mów
*pokręciła głową*
ja nie lubię.

ok, babo jago.
*uśmiehcnął się*

złośliwy
*rzuciła w niego czymśtam xD*

*no niestety nie trafiła. odłożył to coś na stolik. usiadł an fotelu*
hikari.
nie denerwuj się.
wrzuc na luz, trochę chociaż.
pomyśl o czymś przyjemnim i sie odpręż.

*spojrzała na niego jak na wariata*
po co?

nie wiem po co ale się odpręż.
*powiedział. usiadł na fotelu w pozycji kwiatu lotosu i spojrzał na nią*
usiądź sobie tak i się odpreż.
tak po prostu.
bo to fajne.

*usiadła jak on*
ok. i?

zamknij oczy i skup myśli wokół czegoś cocię odpręża.
na ten rpzykład wodospad, las czy cos tam.
*zamknął oczy*
jak chcesz to mozesz pomruczec dodatkowo.

*zrobiła co jej kazał*
i?

no i sie odprężamy
*powiedział*
to ponoć pomaga na krązenie i się po tym lepiej myśli.

Rozumiem
*pokiwała głową*
Ale czemu razem?

a czemu nie?
w sumie razem tez fajnie, nie?
*miał dalej oczy zamknięte ale uśmiehcnął się*
mamy chociaż co robić i moze wpadniemy na pomysł co robić dalej.

Iść gdzieś?
*uśmiechnęła się*
Albo coś zjeść?

widzisz, już masz dobre pomysły, pomyśl jeszcze gzie :P
*zasmiał się*

W ty głowy nie masz?
*zaśmiała się*

do mnie napływa myśl że jestem głodny :P
*zasmiał się*
pizzeria?

Jest tam spagetti?
*przygryzła policzek*

chyba tak.

hmm. To może być
*uśmiechnęła się, dalej z zamkniętymi oczami*

*otworzył oczy*
to idziemy, tak?
czy siedzimy tu nadal i myślimy że jemy??

A chcesz ze mną?
*otworzyła oczy*

a mam isc sam?
*spojrzał na nią*

Jak chcesz ze mną, to nie
*pokręciła głową*

chcę z tobą iść do pizzeri.
teraz pójdizemy?
*spojrzał na nią jak mówiąc 'kochana, powiedz że idziesz się rpzebrać czy cos i hcodźmy juz'*

ok
*pokiwała głową a potem spojrzała na siebie i zaczęła myśleć*

a teraz oc zym myślisz?
*wpatrywał sie w nią*

czy się nie przebrać
*wstała i schowała pióro do kieszeni*
Ale możemy iść. Bo inaczej nigdy nie pójdziemy.

*wstał*
to idziemy czy idziesz po coś czy jak?
(oni kurtki mają zawsze jakieś przy wyjsciu jak co. każdy tak ma....)

Idziemy
*uśmiechnęła się*
to chodź

to panie przodem.

*wyszła a on za nią*

*wbiegł do salonu  o mało się nie wywalając. zaklał cicho i zaczął wsystko układac, sprzatać i ustawiać.*

*kiedy upewnił się ze wszystko jest si wybiegł z salonu*

*wszedł do salonu uważając by nie rozlać herbaty. zgdnie z instrukcjami położył dzbanek z herbatą dziobkiem na środku (w każdsym razie tak jak mu kazała) i filiżanki naokoło. wzystko sprawdził 8 razy i czekał*

*Weszła z ojcem do salonu*
Prosze
*puściła go w drzwiach*

*kiwnął głową i wszedł do salonu*

*spojrzał na ojca mariny i miał ochotę uciec*

To jest Nicolas
*powiedziała szybko, dając mu znaki, że on ma się sam przedstawić*

*spojrzał na niego, ale nic nie powiedział*

znaczy, ja jestem Nicolas McDiamond.
Mam 19 lat i jestem mężem Pańskiej córki.
*powiedział*

*spojrzał na niego uważnie*
Mężem?
*ten ton mógłby zamrażać*
Od kiedy

Usiądź proszę!
*pokazała na fotel, a podem podbiegla do stoliczka, żeby mu nalać herbaty*

od tygodnia, prosze Pana.
*odpowiedział*

To dobrze
*mruknął siadając*
Zawsze mniej kłopotu. Można anulowac slub
*spokojnie napił się trochę herbaty*

Tato!
*powiedziała z wyrzutem, siadając obok niego*

anulować? a to dlaczegóż to? *spytał siląc się na w miarę spokojny ton. stał nadal jakby czekajac na znak czy mu wolno*

A nie sądzisz, że jesteś za młody?
*upił jeszcze trochę herbaty*

"Dobrze, dobrze"!
*myślała, uśmiechając się do niego, a potem spojrzała na ojca*

zbyt młody? na miłośc i odpowiedzialnosć nie ejst sę nigdy zbyt młodym.
pan wybaczy, ale jestem przekonany o tym, że potrafie Marinie zapewnić wsyzstko czego zapragnie,
i utrzymać rodzinę.
*powiedział dość szybko, ale spokojnym tonem przekonany o swojej racji. ''poza tym nikt mi nie bedzie sugerował, ze jestem niedojrzały'' - pomyślał.*

Ale nie powiedz mi, że planowałeś bycie ojcem
*powiedział, odkładając filizankę*

on już taki jest. ale dobrze ci idzie! jeszcze nie krzyczy
*wzruszyła ramionami, a potem spojrzała na ojca z wyrzutem*

szczerze mówiac prosze Pana, to dla mnie ojcostwo nie jest niczym na co nieyłbym przygotowany.
co prawda nie planowałem tego, ael zaistniała sytuacja sprawia, że biore na siebie odpowiedzialnosc za Marie i za dziecko.
nasz córka bedzie miała zapewnione wsyzstko. będę sie umiał zajać nimi obiema.
niech mi Pan wierzy lub nie, ale jestem o tym przekonany.
*powiedział i przełknął ślinę*

Córka?
*spojrzał po raz pierwszy na Marie*
A jak sobie wyobrażasz życie?
*znowu skierował wzrok na Nicolasa*
Zmarnowałeś życie sobie a w szczególności jej. Tylko w przeciwieństwie do ciebie ona nie ma ani wykrztałcenia, a ty jesteś przynajmniej tym...czymś tam w tym chorym, dziwacznym świecie. Za kilka lat, ją zostawisz z małym bachorem i wyląduje na bruku.
*z każdym słowem coraz bardziej podnosił głos*
Nie udawaj odpowiedzialnego. Ja znam takich jak ty
*teraz już krzyczał*

*Schyliła głowę i wbiła wzrok w swoje paznokcie. Zaczęło się robić źle*

*nico nie wytrzymał i też zaczął podnosić głos*
przepraszma bardzo, ale to nie pana sasmarkany interes
moja rodzina bedzie szczęśliwa.
mari nie ejst niewykształcona.
nasza przyszłośc będzie dobra.
a życie? życie w mojej rodzinie nie jest niczym żłym.
jesli pan to tak widzi to przykro mi.
kocham marinę a ona kocha mnie. i nie mam zamiaru jej porzucić.
*teraz to już zaczął krzyczec na ojca marie*
i przepraszma bardzo, ale to że panu isę nie udało dotrzec do happy endu nie znaczy ze mi też jest to pisane!
i pan mnie wcale nie zna! *światło zaczęło mrugać*
poprawka, pan mnie nie chce poznać.
nie wie pan jaki jestem i ocenia mnie według blizej mi nie znanej miary. *cienie w pokoju zaczęły się nienaturalnie zmieniać (to coś nowego w jego wykonaniu^^)*
gdyby an zechciał, wsyzstko mogłoby być lepiej.
i wcale nie jestem bezczelnym dzieciakiem *czyżby ktoś słyszał myśli pana Lawrence'a?*
jestem jedyną osobą w jej życiu, która da jej tak wiele miłości jak potrzebuje.
*oddychał szybko bojąc się reakcji ale wkurzył sie na dobre. jego ręce delikatnie świeciły na pomarańczwo (coś jakby sie w nich gotowała krew a dokładniej ogień)*

*Spojrzała ze strachem na to co się dzieje w okół niej*
uspokój się
*błagała w myślach, ze strachem patrząc na czerwieniejącego tatę*

Ty mały
*wstał*
Myślisz, że jesteś idealnym mężem tak
*pokazał na te cienie*
Tak!? To się mylisz. W tym świecie wariatów nikt nie jest bezpieczny
*spojrzał na Marię*
Widzisz! Po co ci matka pozwoliła tu przyjechać?!
*znowu spojrzał na Nico. W głębi duszy był jednak pod wrażeniem, że mu się postawił*

Tato
*powiedziała i spojrzała na niego błagalnie*

*spojrzał na marie i przekazał jej jedną myśl wyrażoną bardzo spokojnie* Ciiii....
*spojrzał na jej ojca*
świat wariatów? tak? moze i nawet. ale ten świat jak mniemam dał marie więcej radosci niź przenoszenie się z miejsca na miejsce po to by być ze swoją rodziną.
ona JEST częścią tego świata
*powiedział z anielskim spokojem. cenie przestały wirować ale światło nadal mrygało*
jest częścią mnie.
nikt nie ma prawa rozdzielać zakochanych, a tym bardzije meża i żony.
*dodał*
może i jestem nienormalny. w pana oczach napewno jestem.
ale w oczach mariny jestem dobrym człowiekiem.
jestem nim dla ludzi, którzy mnie znają.
i niech mi pan wierzy, postawie sie każdemu kto kwestionuje to co powiedziałem.

*spojrzał na nieg oważnie*
Czy naprawdę uważasz, ze ją kochasz?
*nie krzyczał już, widać, że mu podoba się to, że nie siedział jak mysz*

*spojrzała uwaznie na ojca, nieco zaskoczona pytaniem*

*skinął głową ze swoim oficjalnym wyrazem twarzy (a taki to u nico wygląda tak dostojnie że chuj ^^" kawaii ^^)*
jestem o tym przekonany
*poweidział.*

*wzruszyła się*
Tato
*spojrzała na niego błagalnie*

Więc powiedz coś więcej o sobie
*usiadł wygodnie i nalał sobie herbaty*

*zgacha*
a co chciałby pan wiedzieć?
mam tak ot, po prostu mówić? *zdziwił się trochę*

*kiwnęła głową na tak*
To ja może jakieś ciasteczka przyniosę.

Nie zadaję pytań
*powiedział, upijając herbaty*
Nie trzeba.

rozumiem.
*powiedział*
urodziłem sie w Los Angeles, mam małą siostrę.
moi rodzice są prawnikami. właściwie ojciec... bo mama teraz nie pracuje bo jest na urlopie macierzyńskim.
mam dosc liczna rodzinę składajaca się z wielu kuzynów, kuzynek itd itp.
skończyłem studia ekonomiczne w wieku 15 lat i mam dyplom z kursów psychologicznych.
jestem nauczycielem w tym dziwnym innym świecie.
*nie wiedział co ma mu mówić*

Mów dalej
*usiadł wygodnie w fotelu stawiając fliżankę*

Siosta?
*spojrzała na niego i się uśmiechnęła*

pracuję na stanowisku hokage, czyli coś na wzór dziekana uniwersytetu.
choć nazywany jest to też dyrektoriatem.
moi rodzice kilka miesięcy temu zrobili mi prezent i psiadam dom w okolicy.
wolnostojacy, na duzej działce, przy jeziorze.
razem z przyjaciółmi palnujemy w amrcu zabrac sie do remontu i wazniejszych prac.
*powiedział*

I tam będziecie mieszkać?
*spytał krzyżując ręce*
Od kiedy jesteś Hogake?

*"Lubi cie"
*pomyśłała radośnie i znowu spojrzała na ojca*

1:tak przypuszczam, znaczy taki jest plan.

2:eee... od... chyba 3 lat niecałych.
*powiedział*

W jakim stanie jest ten dom?
*jego ton nie był już chłodny*
A kiedy urodzi się dziecko?

około marca
*powiedziła radośnie*

do mjest w dobrym stanie. jest nowy.
ma wsyzstko co powinien, ogrzewanie centralne i podłogowe, podwójne szyby, bierzaca wodę.
trzeba go tylko umeblować i pomalować ściany. od zewnatrz jest to biała cegła zzdaje się.
kuchnia jest juz wyposażona.
*do pytania o dom*

Czyli nie jesteś tak nieodpowiedzialny jak myślałem
*mruknął*
Jak poznałeś Marie
*dziwne pytanie*

jeszcze w starej placówce, bo sie przenosiliśmy.
w parku.
znaczy było ciemno i ona siedziała na huśtawce i dużo rozmawialiśmy.
*powiedział. w końcu usiadł jakby sądząc że już mu sie nie chce stać*

W Parku?
*spojrzał na Marie*
A co ty w nocy robiłaś w parku
*zaakcentował ty i w nocy*

No bo, tam na terenie był
*zaczęła się tłumaczyć*
A ja zwiedzałam....i było ciepło i...

to nie do końca noc była.
raczej wieczór.
ładna pogoda, na tyle starego akademika.
nie wychodziła anwet poza obręb szczerze mówiac bo to było wsyzstko murem ototczone.
moze chciała sie przewietrzyć? *zaczął jakby marie tłumaczyć*

*spojrzał na nich*
Nie rób tak więcej
*mruknął patrząc na nią*
Ile czasu później trafiliście do jednego łóżka?
*spytał, znowu biorąc filiżankę*

*spojrzała na Nico, a potem na tatę*
Tato!

*spojrzał na marie i nie bardzo wiedział co ma jej ojcu powiedzieć czy ma też nic nie mówić*

"Mów prawdę"
*pomyśłała, patrząc na jej ojca*
Musisz, zadawać takie pytania?

Tak
*odpowiedział i spojrzał wyczekująco na Nico*

*pomyślał chwilę nad odpowiedzia*
z 5 miesięcy potem....

Szybko
*mruknął, jakby lekko zły*

A ty z mamą?
*spojrzała na nieg ooskarżycielsko*
Nie kłam, że czekaliście do ślubu!

Wiesz jak było ze mną i z twoją matką
*mruknął, zbity z tropu*

*"dobra,oni tu gady gady a herbata stygnie..." - pomyślał nie wiedzac co sie dzieje*

No właśnie, więc nie wyrzucaj mi, że coś zrobiłam źle!
*skrzyżowała ręce na piersi*
Bo ja, w przeciwieństwie do mamy, kocham mojego męża, a on, w przeciwieństwie do ciebie, kocha mnie.

Marina
*spojrzał na nią karcąco*
Nie przy obcych!

co? ja obcy?
ja wiem o tej rodzinie węcej niż pan myśli.
i nie jestem obcy, bo jestem teraz jej częścią.
*oburzył się z deka*

No co na przyklad wiesz?
*znowu zaczynał się denerwować*
Nie mów, że ożeniłbyś się z Mariną gdyby nie dziecko

A tu się mylisz
*fuknęła*

niech pan się nie denerwuje bo 'ten mały gówniarz' kocha pańska córkę i ożeniłby sie z nią tak czy siak.
*powiedział*
chciałem by była moja żoną i to od dawna.
a pan się chyba domyśla co moge wiedzieć, wiec niech pan nie pyta.

*weszłA,  usłyszała kłótnię*
przepraszam... *odwróciła sie napiecie i wyszła*

*zaczęło mu świtać, że to lekko podejrzane, że on wie, jak go nazywa w myślach, ale nie chciał popadać w paranoję*
No właśnie nie wiem, bo Marina ma skłonności do koloryzowana.

Nie mam
*powiedziała butnie*
Ty masz.

wiem o tym, że się przeprowadzali państwo często,
i że się państwo rozwiedli.
ponoć nie byli państwo dla mariny dobrymi rodzicami i wiem, że miała smutne święta przez państwa
a tak poza tym to wiem że państwo jakieś przewodniki podróżnicze pisali.
*powiedział*

*spojrzał na Marie z wyrzutem, ale nic nie powiedział. Napił się herbaty*

No a tak nie jest?
*spytała cicho*

pan wie że 'ona ma rację i to swietą'
*powiedział cicho*

*coraz bardziej mu świta*
może
*zaczął wstawać*
chyba się zasiedziałem.

nie koneicznie ale pan nie chce zostać bo mnie pan niezbyt lubi, co? *spytał tak od siebie, z ciekawosci*

*wzruszyła ramionami*
Jak chcesz możesz jeszcze posiedzieć.

Sympatii nie można zbudować tak z dnia na dzień
*odpowiedział na pytanie*
Ale nie jesteś zły. Leprzy niż jej poprzedni chłopak.

to znaczy? *spytał*

Teraz będziecie o nim gadać, tak?
*zaśmiaa się*

Tak
*uśmiechnął się lekko po raz pierwszy*
To znaczy był gówniarzem w skórze. I miał motor!

ja nie mam motoru. *powiedział* jakby ktoś pytał.
ale mam skrzypce.

A grasz na nich
*spojrzał na niego przychylniej*
Widzisz! Hugo nie grał. Dorastasz
*powiedział do marie*

On nie był Hugo =.=
*załamała się*

*chciało mu sie masakryczni śmiać z uwagi jjeojca i jej odp*
i tak gram na skrzypcach... *powiedział powstrzymujać śmiech*

To  miło
*powiedzial, trochę się rozchmurzając*
Podobno ci, którzy grają na instrumentach sa bardziej wrażliwi

I tak jest
*spojrzała z rozbawieniem na Nico*

al to ma chyba i wady i zalety, prawda?
*spytał marie, a potem spojrzał na jej ojca*
poza tym gram jeszcze na kilku innych instrumentach, ale skrzypcę lubię najbardziej.

Na jakich?
*spytał zainteresowany*
Ja grałem kiedyś na perkusji.

Częściej t ozaleta
*powiedziala, a potem spojrzała zdziwiona na ojca*
Nie wiedziałam.

ukryty talent *spojrzał na marie komentujac jej wyowiedź co do gry jej ojca na perkusji*
na cyzm jeszcze gram? na trąbce, pianinie, gitarze i flecie poprzecznym.

Czemu akutrat te instrumenty?
*spytał, dolewając sobie herbaty*
twoi rodzice też grają?

*usiadla po turecku*
Chyba tak ^^

mój tata gra na gitarze.
mama nie.
a ja lubiłem muzykę.
poza tym musiałem się czyms zajać.
zawze miałem tak jakoś dużo czasu...
chciałem go czymś zajać.
poza tym fascynowało mnie pianino i gitara i skrzyce.
trąbka i felt doszły potem.

Dużo czasu, mimo, że skończyłeś studia w wieku 15 lat i jesteś Hogake?
*spytał, wyraźnie pod wrażeniem*

tak. musiałem sie czyms zajać.
*powiedział zgodnie z prawdą*
nauka zawsze mi łatwo wchodziła, nie potrzebowałem siedzieć długo nad ksiażkami.
miałem więc duzo czasu.
poza tym, miałem też czas na spotkania z przyjaciółmi.
*dodał*

Potrafisz organizować sobie czas
*powiedział i pokiwał z uznaniem głową*
To dobrze, że jesteś zorganizowany, bo może trochę Marie przypilnujesz.

Wiesz co?
*zaśmiała się*
ja nie jestem tak niezorganiozowana jak myślisz*

marie nie ejst jakaś niezorganizowana *poparł marie*
jej jedyna wada to to że się troszeczkę guzdrze, ale to nie robi problemów.
i zawsze jest na czas i ma na dużo rzeczy czas. *powiedział*
i w ogóle jest wspaniałą dziewczyną.

Jak możesz. Ja się po prostu nie przemęczam ^^
*pokazała mu jezyk, a potem się zreflektowała, i spojrzała na ojca*

(suprise, suprise xD )
*zaczęł się śmiać*
Oj może teraz się nie spóźnia, ale kiedyś potrafiła wracać do domu trzy godziny, chociaż szkołe widziala z okna

chyba każdy tak miał nigdyś. prawda?
najdłużej wracają ze szkoły ci c mają do neij najblizej.
*spojrzał na jje ojca i uśmeihcnął się lekko*
ja zawsze wracałem do domu drogą jak najbardzije okrężną.

Dla mnie to niezrozumiale
*powiedziałe*
Wytłumacz mi po co? nie lepiej być szybciej w domu?

To były tylko dwie godziny
*powiedziała, śmiejąc się*

kiedy idzie sie ze szkoły to ma się takie dziwne uczucie że jest się ten krótki czas takim ... hmmm... zupełnie wolnym.
niczym ptak na niebie.
mozna iść gdzie się chce i podziwiać świat.
to ocś innego niż być w doumi i patrzec na niebo przez okno , jak ptak w kaltce.

Nigdy tak nie myślałem
*pokrecił głową*
Chociaż to może prawda.

Po prostu chciałam pozwiedzać
*powiedziała operając się*

*uśmiehcnął sie do marie*
ale jakby na to nie patrzeć mam chyba troche racji, co?

Trochę tak
*odpowiedziała*

*wstał*
Ja już pójdę
*odłożył filiżankę*
Jest naprawdę późno
*spojrzał na Marię*
Jestem w mieście do końca tygodnia. Może mnie odwiedzisz ?
*wyciągnął z kieszeni kartkę i zapisał na niej adres*
Twój mąż też, jeśli będzie chciał. Poopowiadałbym ci, jak radzić sobie z jej humorami
*zaśmiał się, a potem ukłonił*
trafięsam
*powiedział do Marie, która już wstawała*
Do widzenia
*podzedł*

*wstał gdy wychodził*
dowidzenia
*powiedział dosć zaskoczony jednak tym wszystkim i usiadł na fotelu. zamknał oczy i zasmiał się*

*też zaczęła się śmiać*
Co jest?
*spytała, siadając na oparciu jego fotela*
Polubił cię!

właśnie z tego isę śmeiję *spojrzał na nią*
lataliśy jak oparzeni a tym czasem nie było tak źle jak sie zapowiadało.

Też jestem w szoku
*pokiwała głową*
To aż niemożliwe. Może to nie był on?

raczej był.
i na poczatku faktycznie miał neimiłe podejscie i myśli i wszystko.
widziałem cały jego gniew i rozgoryczenie.
*powiedział*
a potem to zniknęło

Nie wiem nawet czemu
*pokręciła znowu głową*
Niesamowite! Lubi cię!

sam sie dziwie.
może dlatego że mu sie postawiłem?

Pewnie tak.
*zamyśliła się*
Był pod wrażeniem.

ale chyba dobrze ze wszystkiego o mnie nie wie, nie?
*spojrzał na nią*

Wszystkiego to znaczy?
*spytała, przeciągając się lekko*

no hcyba to że zostałem zgwałcony na przykład do niczego mu nie ejst potrzebne, nie? *ziewnął*

No nie wydaje mi się
*wzruszyła ramionami*
Tyle ile wie na razie starczy. Jestem z ciebie dumna

szczerze mówiąc to jestem zdziwiony wynikiem rozmowy.
nawet mnie zaprosił jak będę chciał przyjść.
*podszedł do marie i pocałował ją*

Wypada iść
*pokręciła głową a potem go pocałowała*
Pewnie sprowadzi mamę...

czyli źle czy tragicznie?

Ani tak, ani tak
*uśmiechnęła się*
Ale będzie smutno. Bo moja mama jest wiecznie smutna. Jak powie 3 zdania to będzie cud.

aha...
no to nie za miło, nie?
chyba...

Przyzwyczaiłam się
*wzruszyła ramionami*
Wiesz...ona nie jest taka zła :)

domyślam się.
*pocałował ją w nos*
chodźmy spać. jest późno

ok
*wstała i znowu się przeciągnęła*
To chodź
*pociągnęła go za rękę*

*usiadla sobie na fotelu*

*wszedł do salonu i zobaczył hikari*
hej, piękna...

*odróciła się i spojrzała na niego*
Zmienileś się.
*uważnie mu się zaczęła przyglądać*
Czemu?

mam farbę na włosach i włożyłem do uszu kolczyki. to nic wielkiego.
*powiedział*
przeszkadza ci to?

Nie
*pokręciła energicznie głową*
Fajnie
*uśmiechnęła się*
Ale czemu tak nagle zafarbowałeś włosy i włożyłeś kolczyki?

może p prostu chciałem coś zmienić w sobie.
wiem jestme dziwny, ale tego zmeinić sie nie da.

Nie jesteś dziwny
*zaśmiala cię*
Usiądziesz koło mnie?

*usiadł obok niej*
a tak to ... co słychać w szerokim świecie?

Dostałam zaproszenie
*uśmiechnęła się*
I dużo spałam. I tęsknilam za tobą też
*powiedziała nieśmiało*
I zastanawialam się co u ciebie też.

no... ja za tobą tez teskiniłem.
*przyznał*
u mnie nei dizało isę nic szczególnego nie licząc kilku dziwnych zbiegów okolicnzosci i jednego męczącego wieczora. ale wolę o nich jeszcz enie opowiadac jeśli ci to nei przeszkadza.
a zaproszenie... hmm.. na panieński? ja miałem zaporsenie na kawalerski, ale głowa mnie bolała i nie mogłem z chłopakami siedzieć.
a jak przestała to wstałem, i włala. *pokazał tak na siebie* jestem 'made'

Zbiegów okoliczności? Męczący wieczór?
*spojrzała na niego uważnie*
To chyba niezbuy miło. I dzisiaj tak ze sobą zrobiłleś?

tak. farba troche zajeła ale dałem radę.
a tydzień miałem nie tyle męczący co pełen neioczekiwanych wydarzeń.
*powiedział*
wybacz ze zmeiniam temat, ale pamietasz... wspomniałas że masz brata... gdzieś...
chciałabyś go poznać? tak hipotetycnzie

Co wtedy było?
*spytała*
Hmm...tak. Balabym się, byloby mi głupio, ale tak.

co było dla pewnych powodów wyciągnięto mnie z łózka i zaprowadzono do biblioteki.
ale to nie teraz o tym.
a co do twojego brata... jak myślisz jaki jest?

Nie wiem
*zamyśliła się*
mam nadzieję, że szczęśliwy i, że nie byl długo w tym domu dziecka. Pewnie jest wysoki...jak byl maly to mial ciemne włoski, ale teraz
*pokręcila glową*
Nie mam pojęcia. Pewnie mnie nienawidzi.

nie wiem tego...
może się zastanaiwa czy ma rodzinę, albo jest zbyt mały by amiętac że ma siostrę?

No na pewno nie pamięta
*pokręcila głową*
On miał wtedy 6 miesięcy. Braciszek. Czasem chcialabym go zobaczyć.

*objął ją i pocałował w policzek siadając na oparciu jej fotela*
ciekawe jaki jest... taki jak ty?

Nie wiem
*wzruszyła ramionami*
Pewnie nie. Zabawniejszy i ciekawszy.

*spojrzał na nią*
wątpię by ktoś wychowany w sierocińcu był zabawny...
*powiedział*
mim zdnaiem raczej będzie skupiony na czymś co sobei obrał za zainteresowanie.
raczej małomówny, choc jaksie rozgada to potrafi mówić.
z toa było troche podobnie, co nie?

Myślisz, że wychował się w sierocińcu?
*spytała zaniepokojona*

*upsss - taka minę zrobił*
nie *skłamał dalej z taką miną*

Knujesz
*powiedziala, przypatrując mu się uważnie*
I kombinujesz mój miły.

ja? *spytał* nie... *skłamał* nigdy *znowu* ja knuje? nigdy w zyciu ... *i znów*

I nigdy mnie nie okłamiesz?
*spytala podstępnie*

dobra, karty na stół.
teraz kłamałem.
knuje, ale nie tylko ja! wrobili mnie!  TT__TT

*zaczęła się śmiać*
Wiedziałam!
*śmiala się dalej*
I mam nie pytać w co, prawda?

prawda. bo ja ci nie moge powiedzieć ze juliett knuje coś bo znalazła coś o czym ty nei możesz iwedzieć i dlatego ja ci tego nei powiem *skończył dumny z siebie, a ptoem zajarzył co powieział*
ty tego nei słyszałaś... dobra?

I nie powiesz mi co to jest, prawda?
*spytała całkiem poważnie, głaszcząc go po głowie*
A po co Juliet miala coś szukać, co?

nic więcej nie powiem. sorry, nie moge.
młoda zaplanwała coś iwększego.
*powiedział powąznie*

Rozumiem
*pokiwła głową, kojarząc wszystkie fakty po kolei*
Ale ona nie wiedziala, że ja jestem sierotą
*mruknęla, bo coś jej się nie zgadzało*

ona? że ty sierota? nie wiedziała?
*kojarzył cihco*
no i tu masz tego kto mnie wyciągnał isła z łóżka...

Juliet cię wyciągała z łozka?
*spytała, gotując się z zazdrości*

nie, dominic ^^
*powiedział*

Dominic?
*spytala*
Hmm....on też nie wiedział, że ja to sierota
*mruknęła sama do siebie*

dominic mnie wywalił z pokoju bo mu uliet kazała. rozumiesz? *potem dodał cicho*
i mnie zmusili do zeznań T___T

Zmusili cię
*spojrzała mu uważnie w oczy*
Jak?
*pocałowała go*
Mieli lepsze metody niż ja?

nie mecz bo mnie zabiją.... viorel, juliet i dominic.
dominica isę boję najbardziej bo jest bezwzględny, a rzynajmneij tak załózmy *pwoeidział*

Męczę cię!
*oburzyla się*
Ja tu cię miło całuję, a ty takie coś.
*pokręcila głową*
I Viorel też była w spisku..no, no.

nie meczysz. po prostu nie moge nic pwoiedzieć T_T

Powiedzialeś, że męczę
*pokazała mu język*
Teraz mnie musisz udobruchać! O!

*spojrzał na nią*
kocham cię... *zrobił słodkei oczka i przehcylił głowe *

Czy ja wiem
*dalej byla nieubłagana*
Jakaś inna forma przekonywania?

chwile *odpisał juliwett i spojrzał na hikari*
zaraz ci wsyzstko elegancko wyjaśnię

Mi chodziło o całusa T_T
*powiedziala lekko podłamana*
Ale ok.

*pocałował ją namietnie w usta*
lepiej?

O wiele
*powiedziała uśmiechając się do niego*
Ko..Kocham cię

*wepchnęła Kaja do salonu i sama do niego wskoczyla*
Jesteśmy!

*spojrzał na przybyłych*

*uniósł brwi i spojrzał na juliet pytajaco*

*spojrzala na Juliet, na chłopaka i na Vincenta*

Ty im powiedz
*usiadla sobie na fotelu*
Bo ja walnę prosto z mostu i się zdziwią

Ja już jestrem "zdziwiona"
*spojrzala wyczekująco na Vincenta

a ja bedę kręcić teraz...
*podrapał sie po głowie i wstał.*
kajetan to jest hikari
hikari to jest kajetan i tego...
juliet i dominic i ja szukaliśmy z viorle w bibliotece czegoś i no znaleźliśmy...

*dalje ie jażył*

Jesteście rodzeństwem!
*krzyknęła radośnie, bo już nie wytrzymała*
W bibliotece jest taka wieeeelgaśna książka no i tam wszystko jest. Wesoło, prawda?

*głęboki szok, zawał, i te sprawy. Nieśmialo spojrzala na Kaja, potem n Vinniego, a potem na kaja*

*skrzyżował ręce i spojrzałna hikari i obecnych. odgarnął grzywke z oczu i patzył tak na nich tylko*

*rozłożył ręce* mnie w to wrobiono....

To...
*rybka*
eee.
*cegla*
ii
*spojrzała na Vincenta spojrzeniem "Ratuuj!*
Cześc...

Nie cieszycie się?
*zonk*

*spojrzał na juliet*
ja mam siostre? o_O
*był w szoku. po jego policzach pociekła.. krew. strużkami z oczu. on płakał krwią*
mam siostre...?

*objął hikair ramieniem i pmógł jew stać z fotela (jak jeszcz enie wstała)*
idź do neigo... *szepnął*

*przestraszyla się nie na żarty, że placze krwią i szybko do niego podeszla*
Nic ci nie jest?
*spytała i podała mu husteczkę. Potem ostrożnie po włosach pogłaskała*
Nie boli cię?

*też się przestraszyła, ale została na fotelu, zostawiając Kaja Hikari*
Jej
*poiwedziala wzruszona do Vincenta*

*spojrzał ostrożnie w oczy hikari upewniajac isę by nie patrzeć idealnie w nie bo nie wiedział jak ona zneisie jego wzrok*
nie boli mnie to... to zwykłe łzy... *powiedział*
ty... jestes moją siostrą...? ja... ja...

*objął juliet by nie popłakała się mu czasem*

No chyba
*spojrzała na tą dwójkę*
Tak zawsze płaczesz?
*spytala lekko zdziwiona. Uśmiechnęła się do niego i go przytulila*

*zaczęła sobie chlipać ze wzruszenia. bo to takie słodkie i tak dalej*
Cieszą się!

*niepewnie ją objął*
tak... zawsze. odkąd pamietam.
*spojrza na julie a potme na szyję hikari*
jeszcze ci bluzkę ubrudze krwią...

*poklapał juliet po głowie*
tak. cieszą.

Trudno
*powiedziala, głaszcząc go po głowie*
Wypiorę.

Coś dobrego zrobiliśmy
*dalej sobie chlipala*
Niesamowite, prawda?

*przytulił juliet mocno do siebei bo się rozryczał*,
TTTT_____TTTT

*wtulił się w hikari mocniej.*

Przepraszam
*powiedziala chicho, tylko do niego*
Braciszku
*tylko ona tu nie płacze*

*ryczeli sobie tak obydwoje*

*po policzkach znów popłnęły mu 'łzy'*
siostrzyczko...

*tak vinnie i julie ryczeli jak takie łosie w bajkach co im łzy leca strumeiniami ze szczęscia ;P*

*Ledwo co, ale ona też nie placze*
Dziękuję
*powiedziala do Vincenta i Juliet*
Jesteście cudowni
*znowu spojrzala na Kaja i się szeroko uśmiechnęła do niego*

Nie ma za co
*wyjąkala. Podała chusteczkę Vinniemu*

*wydmuchał głośno nos i wytarł oczy*
a ja ci pomogłem bo mnie wrobiłaś *spojrzał na julie*
tez mam zasługę w tym

*uśmeihcnął isę lekko do hikari*
to sen...? czy jawa?

Jawa
*powiedziła calkiem serio*
Nawet nie probuj w to wątpić.

Bez ciebie to by się nie udało
*powiedziala całkiem na serio*

kocham cie juliet i kocham was wsystkich
*chyba chciał juliet udusić :P*

nie będę. *potem spojrzał na vincenta i wycierajac krew w rękawy szarej bluzy podbiegł do julie ratujac ją :P*

*mocno przytulila Kaja do siebie*
Kocham cię. Cieszysz się?

*zaśmiala się na sam widok i przywołala Vincenta palcem*
No, chodź tu.

*podszedł potulnie*

*pocałował juliet*
ja ciebie też.
i wiesz co... nie sądziłem że sie będę cieszyć, a jednak.

Jesteś...
*szukala okręślenia*
Najcudowniejszym człowiekiem na ziemi
*przytulila go i namiętnie pocałowała*

No widzisz
*przytulila go jeszcze raz*
Masz rodzinę, tak?

*dobra zdziwiłi się reakcją ale mu to odpowiadało*
niespodzianka?

*skinął głowa i przytulił juliet*

*pokiwala głową i pociągnęła go za rękę*
My już idziemy. Dobranoc bracidzku
*podeszła do niego i pocałowala go w czolo. Potem pocałowala Vinniego i wyszli*

PaPa
*pomachała jej*
Ja też już ide
*przytulila Kaja iposzła*

*poszedl osdbei też*

*wszedł do salonu. ubrany był w tę swoją pasiasta bluzkę-sweter i bokserki tak defacto. usiadł na fotelu i siedział tak*

*usłyszał kichnięcie i wyszedł z salonu*

*Weszła sobie do salonu i usiadła na fotelu*
Ostatnie dni siedzienia tutaj...

*usiał na innym fotelu*
jej, tylko obiecaj mi coś: nie wstawaj gwałtownie w środu ncy bo dostanę zawału, ok?

Dobrze
*obiecała*
Bedę rodzila w godzinach od 14 do 20.30
*zażartowała*

nie o to mi chodzi.
*pocałowął ja w policzek*

*weszli do salonu*

dzien dobry.... *powiedział*
suzkamy naszego syna.

Syna?
*spojrzała na nich pytająco, a potem wstała szybko, jak na nią i jej gabaryty, i się ukłoniła*

*ukłonil się za przyładem marie*
syna... to znacyz kogo?

eizama yamakashi.

Który mają pokój?
*spytała, siadając sobie*
Zapomniałam
*dodała, przepraszająco się uśmiechając do rodziców Eizama*

jeśli ise nie mylę... *wspojrzłą w sufit i oczy mu się zrobiły przy teczówkach białe - roentgen*
4.

*przyjżal isę nico*
co jest z twoimi... oczmi?

zostaw chłopca w spkoju *uderzyła lekko meża torebką*

To taki talent
*powiedziała za Nico*

talent? o, ciekawe.
a co potrafi eizam?

kochanie, chodźmy już....

*nadepnęła męża na stopę*

eizam leczy

Eizam
*spojrzała na Nico*
Leczy dotykiem! Tak!

miło sie rozmawiało.
idzimey już. *i pociągnęła męza i wyszli*

Do widzienia
*pomachała im*
Czy rodzice Eizama wiedzą, ze ich syn ma chłopaka?

*spojrzał w górę i wysilił także sluch*
już tak.

Czy Eizam wiedział, że jego rodzice mają przyjść?
*panika*

nie *powiedział po dłuższym wysuchiwaniu*
i sie tego nei spodziewał.

Oż....
*załamka*
No pięknie. Biedny Eizam. Biedny Yaten.

*przechylił głowe*
na moje to eizam zrobił z rodziców ciekawy teatr :P

Nie śmiej się z tego
*powiedziała poważnie*
To tragedia!!

cóż, z tej perspektywy wyglada jak omedia...
*spojrzał na marie już normalnym wzrokiem*
nie będę sie śmiał, nie będę patrzył.

Mów, mów co się dzieje
*poprosiłą*

*śmeich*
a ponoc nei mżna podgląfać.
*spojrzał w sufit*
mama eizama przytula yatena, jego ojciec wygląda na załamaengo a eizam się polewa ze śmeichu

Ooooo....
*wzruszyla się*
Jak słodko :3

bynajmniej *spojrzał na marie*
w każdym razie jakby nei patrzeć, to było śmeiszne zajście.
sądząc po eizamie sie tym nei rpzejął zbytnio

*zapukal przy progu*
Można?

Tata!
*podbiegła do niego*
Jak miło cie widzieć.

*spojrzał na tatę marie*
o, dzień dobry. proszę

*objął Marie i razem usiedli*
Przyszedłem odwiedzić was przed rozwiazaniem
*spojrzał na brzuch Marie*
Jak samopoczucie?
*spytał Nico*

moje? stres, bezsennośc, zawał, reanimacja, stres, zawał, reanimacja.
*probowął opisać*

Przesadza
*zaśmiała się*
nic mi nie jest. Termin mam 20 marca.

Ty byłaś wcześniakiem
*powiedzial*
Pewnego dnia wstałem i niespodzianka - twoja mama rodzi!

umie pan pocieszyć.... *stres i wielkie oczy*

Ale to nie znaczy, że Rachel też będzie
*powiedzial szczerze*
Pierwsze dzieci z reguły sięopóźniają.

ale ja WIEM, że to będzie wczęsniak T_T
dlatego chodze jak na ostrzu noża.

Skąd wiesz?
*spytała8

No właśnie
*poparł marie8

z tego samego źródła co płeć dziecka przed wizyta u ginekologa.
poza tym, śniło mi isę coś takiego kilak razy, zawsze data była inna niż 20, wczęsniejsza.

No to będziesz mial trochę adrenaliny
*powiedział miło*
I wcześniej dziecko przy sobie.

Same plusy
*dodała*

drugi punkt tak, ale peirwszy?
poza tym, jakoś nie czuje braku adrenaliny.
*strach w oczach*

Ale przecież nic się nie stanie
*powiedziełał poważnie*
Rodzenie to nie tak "hop i jest dziecko". Od odejścia wód płodowych do samego porodu jest trochę czssu.

Na karetkę, przygotowanie
*zaśmiała się*
Damy radę Nico.

wiem, wiem.... czytałem poradniki dla matek. tego nei oszczędzili w zadnym.
damy radę,  damy. co nei zmienia faktu, że chyba przestanę spać.

śpij lepiej teraz, bo jak będzie dziecko to zapomnisz co to sen
*powiedział z miłym uśmiechem*

taaa... ale w sumie dużo snu nie potrzebuję.
dawniej spałem cąłymi dnaiami jak mnie nikt z łózka nie wyciagnął.
poza tym, amrie sie na bank wyśpi, ma mocny sen :P

No wiesz
*fuknęła*
Jak możesz.

To tym bardziej nie będziesz spać
*uśmiechnął się do córki*

*objął marie i pocąłowąl ją w policzek*
z racji tego ze cię kocham i że jesteś moja żoną biore na siebie obowiazek wstawanai w nocy :P

Jakiś ty słodki
*pocałowała go w policzek*
Tata tez wstawał w nocy, prawda?

Zgadza się
*przytaknął*
A potem spałem w pracy.

moja praca o dziwo to chyba nic nie robienie.
bo defacto nic nei robię a na konto wpływają mi pieniądze.
*powiedział*
jakbym robił coś to tych pieniędzy byłoby jeszcze wiecej.
ale jakby to rpzleiczyć na dolary to jestesmy na dzień dzisiejszy milionerami ^^"
schodze z tematu, przepraszam... ^^"

Wesoła praca
*powiedział*
Bycie Hogake daje aż takie kożysci?

Stać nas na dużo dzieci
*zaśmiała się*

tak. za sam tytuł otrzymuje się wynagrodzenie.
Henge ogólnie jest dziwnym światem.
po przeliczeniu pieniędzy z Henge daje to koło 8 razy tyle.

Czemu?
*spytał*
To cielawe.

cóż, wynagrodzenie dostaje się za bycie juninen, sempai, sensei i hokage. na konto marie tez powoli napływaja jakies fundusze.

Ja też dostaje
*dumna z siebie*

*kiwnął głową*
To oplaca się u was uczyć.

*uśmiehcnął się do marie a potem spojrzał na jej ojca*
cóż, większość posad jest 'opłacalna'. ale nauczanie zwłaszcza.
jest czymś co najtrudniej osiągnąć.
w Henge są też zwykłe zawody, równie dobrze płatne biorąc pod uwagę że dają około 8 razy tyle co w tym świecie.
Ja uczyłem się na Hokage bo po prostu zawsze tego chciałem, a na pieniądzach to jakoś nigdy mi nie zależało.
Są ważne, ale nie najwazniejsze. prawda?

No nie najważniejsze
*przytaknęła z wielkim uśmiechem na twarzy*

Ale ułatwiają życie
*dodał*
Czyli jakie są jeszcze zawody w....henge? Mechanicy czy tam reporterzy też są?

tak. to świat bardzo podobny do naszego.
poza tym, tworzone sa tam także gazety i działy o podróżach...
*powiedział*
to wszystko jest złudnie podobne, ale świat ma inną geografię.

*z zainteresowaniem się przysłuchiwała rozmowie*

Inną geografię?
*spytał*

znaczy... *pozwolil soei usiąść na oparciu jednego z foteli* świat ma inny układ.
to jakby ... dwie wyspy , coś na wzór dwuch kontynentów.
otaczjaą je morza i ocean. świat jest troche inaczej zbudowany.
istneiją inne gatunku fauny...

Mów dalej
*poprosiła*
Chciałabym tam kiedyś trafić.

A jak się tam dostać?
*spytał za córkę*

marie na pewno tak keidyś trafi, w to nei wątpię...
a jak sie dostać?
na Ziemi jest 178 portali które otwierają się przez mikrochipy. *podniósł do góry palec wskazujący prawej reki*
sa zazwyczaj wszczepione tylko nauczycielom kazdego kalibru.
na wakacje mogę kiedyś zabrać marie i pana na hmmm....  'zachodnią stronę'.
*powiedział*
marie, ty byłaś nawet już w swiecie przyległym. pamietasz akademię?
ona była na jej terenie, ale ograniczona była murem fizycznym

Wiem, pamiętam
*kiwnęła głową*
Ale to nie było to samo.

Siedziałbym wam niepotrzebnie na karku
*zaśmiał się*
Ale dziękuję za miłą propozycję.

*spojrzal na marie*
wiem, ze nei to samo.
*potem na jej tatę i przechylił głowe na bok jak piesek*
mogłoby być miło.... taki wypad rodzinny.
poza tym, mojej rodziny nei moge zabrac bo jakby wszyscy chcieli iśc to by nas wywalili na wstępie ^^"

Wywaliliby was? Czemu?
*spytał*
4 osoby to za dużo?

Nie zapomnialeś o czymś?
*spytała, krzyżując ręce*

*podrapał się po głowie*
cóż... wliczając w podróż trzebaby było liczyć także ciotki, wujków, babcie, dziadków, pradziadków, kuzynki mojej mamy, kuzynki taty, kuzynów obojga rodziców, moich kuzynów, całą, CAŁĄ rodzinę....
u nas zawsze na zjazdach jest okropny ścisk.
jak się 100 osób zleci to potem śpią jedne na drugim...
a do henge jednorazowo moze przejść 30 osób.

A! Rozumiem
*był nieco przytłoczony ilością ludzi*
To rzeczywiście problem.

poza tym w mojej rodzinie o dziwo informacje rozchodzą się niespodziewanie sprawnie i szbko jak na ilośc osób do których mają dotrzeć

Dalej o czymś zapominasz
*fuknęła*

no i mała.
*spojrzał na marie*

No wreszcie
*radość*

Ale ona nie będzie....za mała?

hmmm... szczerze mówiąc to ona by to jako maleńki noworodek nie odczuła wogóle, a jako dziecko miesięczne czy kilkumiesięczne stwierdziła by że to spacer. po prostu wsadzić dziecko w wózek i można zwyczajnie przejechać jak przez drzwi. to nie różni isę nczym jak przehcodzeniem przez drzwi.

a to by była taka krótka, czy długa wycieczka
*myśli*

Skoro tak
*zastanowił się*
To nic nie stoi na przaeszkodzie.

wycieczka, zależy od tego ile by kto tam chciał zostać. czasami tylko wsiada isę w samochód albo coś, pakuje walizki i jedzie ząłózmy godzine do miejsca gdzie jest portal a potem można nawet samochodem przejechać.

To tak jak do Disneylandu
*radość*
Tylko większe atrakcje.

no, chyba coś w tym stylu *pocąłowął marie w policzek i przeciągnął się (zmęczony i niewyspany :P)*

Ja już pójdę
*wstał*
Późno, poza tym jestem dość zmęczony
*podał rękę Nico, uściskał Marinę i wyszedł*

Pa tato!
*pomachała mu*
Zmęczony jesteś :>

do wiedzenia i dobranoc. *powiedział ojcu marie*
*spojrzał na marie* ja? nie... *ziewnął*

A tu mi czołg!
*zaśmiał się*

no, moze troszkę...
*otrząsnął się bo mu isę czy zamykały :P*

To idziemy spać?
*spytała*
Wyśpij się póki mozesz.

no...... ok. *skinął głową*

Jaka łaska!
*wstała*
No ok. Wiesz co?
*pokazała mu język*

tylko nie bądź zła na mnie bo ja... *ziewnięcie* serio chcę być gotowy na wsyzstko jka coś... i jak zaspię to moze coś sie stanie..

Będę krzyczeć bardzo, bardzo głośno
*obiecała*
I zastosuję wszystkich chwytów, żeby cię obudzić.

dobrze, poddaję się.
*wstał i pocąowął marie w policzek*
idziemy spać, tak?

Idziemy!
*i poszli*
(ty pizesz w sypialni)