*wszedł. usiadł se przy stoliku i se posiedział*

*w koncu wyszedł*

*wszedł do kuchni. zjadł kanapkę z szynką przy stoliku i pozmywał i wyszedł*

*usiadł se i sieział*

*zaszła go od tyłu i zasłoniła oczy mu*

*uśmiehcnął sie do siebie i powiedział*
czyżby... hmmm... panna moiler?

aha
*pokiwała głową i się uśmiechnęła. Usiadła na przeciwko niego*
Jak tam śpiochu?

ja śpich? to ty raczej jesteś śpiochem
*przehcylił głowę na bok i sie uśmiehcnął*

No nie można sie wyspać?
*zrobiła słodką minkę*

można. mozna.
*pocałował ją przez stół*
esteś głodna?
*spojrzał na nią*

Tak
*pokiwala energicznie głową*
A co u ciebie i co było jak spałam?

hmmm... jak spałaś... widziałems ie z hyden, ericiem i nico. gadaliśmy. takie tam chłopskie sprawy :P
*ząsmiał się i poszedł do kuchni*

Czyli
*zainteresowała się i zaczęła czekać*

*wrócił z talerzem dla ayumi.*
czli chłopskie sprawy :P
a tu masz:
kurczak w potrawce i sałatka.
może być? *spojrzał na nia niepewnie kładąc talerz na stole*

*przytaknęła i zaczęła jeść*
B. dobre
*spojrzała na niego*
Czyli, że mi nie powiesz?

a mam ci powiedzieć?
*droczył sie z nią lekko i usiadł na miejscu*

tak
*pokiwała głową jak małe dziecko*
Proszę, proszę. bo ineczej...

dobrze, dobrze :)
*uśmiechnął się*
o finansach :P

Finansach
*zjadła trochę, mega zdziwiona*

nico i marie..
*podparł isę o stół*
...martwili sie o utrzymanie.
no to my na to nico że przecież on ma od kuratorium mnóstwo kasy.
bo pieniadzy z innego swiata, z Henge to za 1H dostac można na wymianie 50$.
defakto sa bogaci.

Rozumiem
*zjadła do konca*
Ale czemu się martwili?

bo nico dostał od rodziny dom.
a marie stwierdziła, że to i tak dużo od jego starszych, a jej nie godzą sie na taki obrót rzeczy jaki był.
nico coś mówił o tym że jej ojciec go nazwał dzieciorobem... albo coś tkaiego zrozumiałem.
*powiedział próbujac sobei rpzypomnieć*

Czyli że rodzice Marie niezbyt sie ucieszyli na wiadomość, że ich córka jest w ciaży?
*oparła sie na łokciach*

z realcji nico... tak.
*pwiedział*
marie jakoś to znosi.
jest tylko jeszcze jeden probem, który marie stwarza :P
*ząsmiał się*
marie sie martwi że żadna z niej żona bo nie umie gotować *wzruszył ramionami*
nico mówi że to z jej strony głupie. poza tym maja mnie jak co :)

No co. Marie jest taka rodzinna
*uśmiechnęła się*
I ją to pewnie boli, że nie umie.

to ja ją naucze :)
*pwedział*
smakowało?

tak
*przytakneła energicznie*
masz talent i to duży. Żal mi ich.

żal ci nico i marie czy kurczaka? *zażartował*
no cóż, nico i marie daszą se radę. ;]
*wziął talerz. poszedł go zmyć, wrócił.*

Nico i Marie :P
*zaśmiała się*
Ale im będzie ciężko. A jak jeszcze jej rodzice coś wymyśla?

nico i marie nic nie rozdzieli.
poza tym, znasz nicolasa, jak mu na kims zależy to o tego ogoś walczy.
poza tym słyszałemże za miesiąć biorą ślub.
*klasnął w dłonie*

8wytrzeszczyła oczy*
Serio?!
*big smile*

tak :)
*pokiwał głową*
nico powiedział ze dokładnie kied nie wiem ale w przyblizeniu za miesiac

jej! jak cudnie!
*klasnęła w dłonie*
I rodzice marie nie będą mieć argumentów!!

nie wiem właśnie.
ale raczej pobiorą sie tak czy siak.
choćby nawet nam nie mówiac.

Czemu mieli by nam nie mówić?
*przechyliła głowę*

to jest tak moja tego jakby mieli mieć wielkie ukrycie.
*wytłumaczył*
no ale przeciez że nam powiedzą

Wiesz...to po części smutne a po części romantyczne
*westchnęła*

no.
*powiedział*
wiem.
ale i tak się pobiorą.
to jedno co pewne.

I jest pewne też to, że się kochają
*uśmiechnęła się*
Jak my!

*skinął głowa i się uśmiechnął*
tak, to też.

Tak pomyslałam, że to niesamowite jest
*nagle ja oświeciło*

*zasmiał się*
ja też tak myślę.
miłość jest niesamowita.

Oj, to też!
*zasmiala sie*
Ale mi chodzilo o to, że Marie i Nico będą miec dziecko i w ogole

no, a dziecko jest też częścią tej miłości wiec jako tako miałem rację :P
*stwierdził*

Zawsze musisz udowadniać, że masz rację
*pokręciła głową*

wybaczysz mi to *zrobił neiwinną minkę*

*wszedł do stołówki jeszcz enieco zaspany. spojrzał na obecnych*
dzień dobry
*powiedział i zaczął grzebać w lodówce*

Hey
*uśmiechnęła się*
Jestem Ayu
*wystwiła Nathowi język :P*

*mrugnął do ayumi.*
*spojrzał na chłopaka*
jestem nath. a ty?

cody
*odpowiedział wyjmując z lodówki mleko. nalał sobei do szklanki, odłożył mleko do lodówki i podszedł do nich*
wy też rozdajecie ulotki? *spojrzał na nich*

Ulotki?
*spojrzała na Natha a potem na Codyego*
eee?

ostatnio poznałem marinę i nicolasa.
marie dała mi ulotkę o mieście.
w neijasnym dla mnie celu.
*wyjasnił*

aaaaaaaaa
*skumał o co cho z ulotkami*
my nie rozprowadzamy.

No a ulotki są ważne...bo tam są ważne rzeczy
*próbowała jakos ich bronic*

chyba bardziej chodziło im o podstępne sprawdzenie czy nie mam nic z głową, co im nie wyszło.
*powiedział i sie lekko uśmiechnął*

hmmm... o co dokładniej chodziło?

cóż, nico miał jakiś dziwny sen. to tyle.

każdy miewa dziwne sny...
*powiedział ale zdawał sie rozumieć o co mu chodziło*

Czemu podstępne od razu?
*fuknęła i wsadziła palec do buzi jak L ^^*

bo zamiast spytać wprost kręcili cos wokoło.
*wyjaśnił*

Tia...Od razu, prosto z mostu, żebyś ich potraktował jak wariatów!
*fukneła znowu*

mnie jakby ktos zapytał wprost to by uczynił przyjemnosć bo bym tyle mysleć nei musiał.
*powiedział iccho chichoczac a potem spjrzał na cody'ego*
ale w sumie ayumi ma rację

możliwe.
*napił sie mleka*

*dalej siedziała lekko naburmuszona, że ktoś obraża jej przyjaciół*

*spojrzał na ayumi*
nie złość siena mnie bo twoi przyjaciele nic do tego nie mieli.
czasem starczy zapytać wprost.
*dodał*

nie każdy potrafi
*spojrzała na niego*

masz w pełni rację.
ale osoby o tak czystych duszach jak oni potrafią.
tylko nie chcieli.
*pwiedział i wypił mleko*

Marie nie potrafi
*upierała sie przy swoim*

mówisz o duszach.
*zaciekawiło go coś*
widzisz ludzkie dusze?

*wzruszył ramionami w odpowiedzi na obie wypowiedzi*

*wstała i zaczeła grzebać w lodowce*

*spojrzał na ayu i na nia patrzył mówiac do cody'ego*
odpowiedz mi, czy widzisz dusze?

''narodzi sie i ten co aurę ludzkiej duszy wyczuje'' *zacytował*
tak, ale nie w pełni. widzę ją tylko do pewnego stopnia, tylk ookreślone rzeczy.

*mimo iż znalazła co chiała to dlaej grzebala w lodówce*

*zastanawiał ise co ona w tej lodówce robi*
cody, czy widzisz nasze dusze? znaczy aury naszych dusz?

tak.
każda jest inna.
jedna czystsza od drugiej, lecz przez to nie jest zła ta mniej krystaliczna.
*powiedział*
jesteście dobrymi ludźmy, ale w sercach nosicie strach, żal i smutek.
a to źle.

źle?

ludzie dobrzy nie powinni byc tak smutni, a często właśnie tacy sa sutni.
*pwiedział*

czasami mam wrażenie ze słysze nico jak mówisz.
*stwierdził i spojrzał na niego. potem na ayu*
co ty tam robisz?

*w koncu wrociła na miejsce z jakims jogurtem*
Smutek nie jest zły

ale jeśli jest go za dużo blokuje radosć z bycia z bliską osobą.
*spojrzał na nią*

czasem w smutku mozna sie zatracić. i nie móc z niego wyjść.
*dodał*

ja już pójdę. do zobaczenia
*poszedł*

no, do zobaczenia
*potem sie rpzesiadł blizej ayumi i objął ja ramieniem*
światełko, uśmiechnij sie do mnie, co? *poprosił*

Zdenerwował mnie
*fuknęła*

widzę *stwierdził fakty*
no, ale przwceiż on nie chciał.
*próbował być rozjemcą czy coś takiego*

Ale to było nie miłe z jego strony, nie sądzisz
*przechyliła głowę*

trochę tak, ale skad mozemy wiedzieć co on o tym uważa.
może stwierdził, że to nie jest cale nie miłe.
*powiedział*
odstresuj się bo będę zmuszony zrobić ci masaż :P

Pf! A co? Oni chcieli go zabić?
*mruknęła, zła*

ale on chyba do nich pretensji nie miał.
*westhcnął*
i musimy teraz gadać o codym?

No nie
*zeszło z niej całe powietrze*
To powiedz coś

*pogłaskał ją po głowie*
hmm... co ja ci mogę powiedzieć? to że wyglądasz coraz lepiej, znaczy że już nie ejstes taka blada... *zaczął gadać ale mu nie wychodziło bo czuł sie jakby zmieniał temat z jednego złego na drugi - gorszy.*

To dobrze, prawda?
*uśmiechnęła się lekko*
Wiesz co?

co? *spojrzał na nią z głupim uśmiechem w stylu 'jestem durniem, oj tak...'*

Chyba coś trzeba będzie zrobić z tymi smutnymi włosami, no nie?
*dotknęła brązowego kosmyka*

*pogładził jej włosy wierzchem dłoni*
mi sie podobają, ale masz rację, ze sa smutne.

Jak ostatnio wszystko
*westchnęła*

wszyscy są smutni i wsystko jest smutne...
eh... czasem chciałbym widzieć świat tak różowo jak eric.
*powiedział*
a moze przefarbujesz się? będzie ci moze choc troche weselej.

No mam taki zamiar. Ale to za parę dni
*westchnęła*
A czemu inni są smutni?

z różnyh powodów, ale ogólnie panuje taka atmosfera dziwna...
jakby wszscy mieli problemy.
*rozejrzał sie jakby owa atmosfera latała wokoło*

No bo może mają?
*przyjrzała mu się uważnie*
Ty też nie jesteś szczęśliwy

no bo ty wydajesz sie nie być...
*odpowiedział*
a ja chcę byś była szczęśliwa.

Tylko dlatego?
*pogłaskała go po ręce*

chyba tak.
*uśmiehcnął sie lekko do niej*

Na pewno?
*spojrzała mu głęboko w oczy*

Na pewno?
*spojrzała mu głęboko w oczy*

tak, ja chcę tylko byś była szczęśliwa.
*powiedział i usmiechnął się*
poza tym nic mi niejest.

Wiesz co?
*dalej patrzyła mu w oczy*
Wydaje mi się, że nie mówisz mi wszystkiego. I tak myślę, bo ty wiesz o mnie dużo rozmawialiśmy często o mnie, ale mało mówiliśmy o tobie...

*odwrócił wzrok na chwilę*
moje życie nie ejst zbyt ciekawe.
przeszłość często przygnębia. wiesz?
*spojrzał na nią*
ale... co hcesz wiedzieć? ależy ci na czyms szczególnei czy mam zacząć opowiadac jak w davidzie coperfieldzie?

Powiedz wszystko
*pogłaskała go po policzku*

urodziłem sie w beverly hills.
nie mam rodzeństwa.
mój tata jest w więzieniu, ma wyrok na 15 lat. dsiedział już 4.
mama cóż, stara sie jak moze ale jej nie wychodzi.
wzieła rozwód z ojcem i zerwała z nim kontakt, ja też, choć boję sie że wyjdzie na warunkowe.
ojczym jest okropny.
przy matce jest do rany przyłóż, a tak to nie można mnie zostawić z nim sam na sam.
w moim przypadku sprawdza sie określenie że 'tata ci do wanny włazi' albo że 'cię tata kocha, ale tylko w nocy'
jak wiele chłopaków w akademiku miałem taki sam problem.
mama nic o tym nie wiedziała i sie nie dowie.
ja jej nie powiem, a ta świnia pewnie tez nic nie powie.
ojca sie oję, ale nigdy nie podniósł na mnie ręki. ojczym mnie bił i molestował.
rodzeństwa nie mam bo matka mimo że zaszła dwa razy w ciążę straciła dizeci, proniła.
drugie było tej świni, ale jak sie dowiedział to ja tak pobił że z piętra zleciała po schodach. poroniła wiec.
naukę zacząłem wcześnie. nie chciałem przebywać duzo w domu.
byłem pilnym uczniem ale często w szkle widziano mie na kacu. hmm... 7 latek na kacu...
akademię henge robiłem jak miałem 10 lat.
normalna szkoła to była tylko wymówk by nie przychodzic do domu. ale uczyłem się.
w świecie henge poziom sensei zyskałem w wieku 15 lat...
teraz mam 17.
w akademiii jeszcze poznałem niktórych moich przyjaciół, lecz innych poznałem dopiero w akademiku, gdzie spotkałem i cebie.
*powiedział*
w skrócie to najwazniejsze fragmenty mojego życia

*w połowie zaczęła płakać*
dlaczego mi od razu nie powiedziałeś?
*nie wiedziała jak się zachować, ale w koncu się poderwała i mocno, mocno go przytuliła*

*miał minę typu 'dobra... co sie dzieje? o.O' jak go pusciła spojrzał na nią*
to nic wielkiego, tu prawie każdy ma takie problemy... ja się do tego przyzwyczaiłem.
takie żcyie... moje życie.
*pwiedział i wział ją za rece. usadził ja sobie na kolanach*
dla mnie to przeszłość, o którą nie dbam tk bardzo jak o przyszłość.

*wtuliła się do niego jak dziecko*
Ale trochę dbasz. I ci nie daje do końca spokoju?

daje mi spokój, a właściwei dałojak poznałem ciebie.
jesteś nie tylko moim swiatełkiem ale też powodem dla któego sie nie zatracam w przeszłości.
*pocałował ją w czoło*

*usmiechnęła się bardzo, bardzo szeroko*
Serio mówisz?

*skinął głowa i się uśmiechnął*

To dobrze
*znowu się uśmiechnęła*
Ale przyszłość będzie dobra, tak?

no jasne.
jak tylko bedziesz w niej ty.
*pocałował ją*

Wiesz, że tak
*pogłaskała go po włosach*
Do końca świata i o 3 dni dłużej

*uśmichnął się*
no to bardzo dobrze :) *przytulił ją*
kocham cie, światełko moje ty.

Ja ciebie też
*zaśmiała się*
Ale chyba nie będziemy teraz tak tylko światełkować, co? Zróbmy coś fajnego

*udał że myśli*
coś fajnego mówisz... *mruał myśląc*
no to chodźmy moze na łyżwy?
*zaprponował*

aha
*klasnęła w dłonie*
A nauczysz mnie jeździć?

jasne.
*uśmiehcnął się*
tylko idź po kurtkę. bo już zimno się robi wieczorami.

Ok
*pokiwała głową*
A ja poczekam w holu. Mam sweter ciepły

*no to poszli, ona na hol a on do pokoju*

*usiadł przy stoliku i jadł jabłoko*

*zjadł jabłko i siedział podpierajac sie na łokciach*

*wstałi poszedł*

*wszedł. wziął z lodówki coś. uszykował sobei z tym kanapkę i poszedł do stolika*

*zjadł i psozedł do pokoju*

*wszedł do jadalni i zaczął coś sobie robić do jedzenia*

*z kanapką usiadł przy stoliku*

*zjadł kanapkę*

*posprzątał po sobie i wyszedł*

*wyszli z kuchni na stołówkę. nath znalazł długopic na stoliku w tym od serwetek ^^*

Dzięki
*powiedziała i zaczęła bazgrolić po kartce*
No to mam wszystkie.

no to teraz postaw plus przy tej co jest punktualna, drugi przy te co jest godna zaufania, przy tej co (...) *i tak sobie zaznaczali plusy i minusy*

No to wyszła....
*podliczyła*
Marie albo Alex. Ale Marie może nie być w stanie przyjść więc Alex

dobry wybór, poza tym z alex się od samego początku nzacie nie?
*pomyślał*
ty i alex chyba peirwsze dziewczyny w akademiku byłyście.

Dokładnie
*pokiwała głową*
I mieszkamy w tym samym pokoju :)

no ^^ *skinął głowa i uśmiehcnął się. objął ją w talii i pocałował w policzek*
przynieść te ciastka z kuchni tu? :P

*pokiwała głową*
Tak. Bo nie chcę jak szkielet wyglądać.

powiem ci szczerze że jest już lepiej i to nzacznie. *pocałoał ja w policzek i poleciał po te ciastka*

*zaczęła się oglądać, czy przypadkiem nie jest za gruba*

*wrócił i spojrzał na nią unosząc brew*
coś może chcesz oddać do tego swetra co na robie wisi zamiast przebywać? *powiedział jakby rozumiejąc jej wzrok.*
tylko nie przesadzaj.
w tym momencie zaczynam rozumieć podejscie erica.
*położył talerz na stole i biorąc jedno ciastko usiadł*

Podejście Erica?
*też wzięła ciastko*
Jakie jest podejście Erica?

że dziewczyny za dużo uwagi przenoszą na to jak wyglądają, na swoją wagę, ubiór.
on viorel keidyś powiedział że chłopak na kosciach leżeć nie będzie co zrozumiała opatrznie i było małe 'spięcie'.
ale po fakcie, racji troche ma.
bo spójrz na te modelki w pismach.
piękne ideały?
chyba nie dla wszystkich.
ja widzę w nich puste wieszaki na diecie z pomidorów.
*powiedział machając jej przed nosem tym swoim ciastkiem*
więc, mam prośbę... powiedz ty mi keidyś że musisz przejśc na dietę, albo że jestes gruba *cienie w kuchni przybrały złowieszczy kształt zblizajac się do nich. *to przysięgam że cię zakopię w ogrodzie i powiem że miałaś nieszczęśliwy wypadek. *powiedział to cicho z dziwnym wzrokiem i głosem*
a serio *cienie odstąpiły od nich* to po prostu cię przykłuję do łózka i będę meczył ciastkami wyrobu własnego.
mam nadzieję ze icę specjalnie nie przestraszyłem... co? *spojrzał na nia neipewnie*

*aż jej ciasteczko upadło*
E...
*kopnęła ja i wzięła następne, nie patrząc na niego*
nieeee

przepraszam ayumi.
wiesz że mnie czasem ponosi... *spuścił wzrok*

Jest dobrze
*zrobiło jejsię smutno*
Tylko to trochę groźnie zabrzmiało...

wiem... ale tak jest jak coś mnie zdenerwuje...
wczesniej nad tym panowałem... nei wiem czemu teraz przez tą chwilę.... *urwał*
przepraszma cię...

To pewnie nic groźnego
*podeszła do niego i go objęła*
Za dużo emocji czy coś...

przepraszam cię...
*powiedział*
może ja nie jestem odpowiednim kandydatem... na męża ....
*westchnął.*

O nie!
*oburzyła się*
Nawet tak nie mów! Jesteś idealnym kandydatem na męża!
*spojrzała na niego uważnie*
Rozumiesz?

*wstał i przytulił ją*
kocham cię
*szepnął jej do ucha*

Wiem
*pokiwała głową*
I ja ciebie też. Dlatego zostaniesz moim mężem, nie ważne, czy robisz dziwne cienie, czy nie.

*uśmiehcnął sie blado i pocałował ją w polizek nie wypuszczajac jej z objęć*
światełko, czy ja mogę być niebezpieczny....? *spytał po chwili*

Przecież wiesz, że nie
*powiedziała szczerze*
Twoj żywioł tak, ale ty nie.

*nic nie powiedział jakby bojąc się, że ona odejdzie teraz... gdy już przyjęła pierścionek i tak mało brakuje do spełnienia jego marzeń.*

Nath
*spojrzała na niego uważnie*
Coś nie tak?

*oczy mu sie lekko szkliły*
kiedyś powiedziałem coś bardzo podobnego.
powiedziałem do mojego kolegi, że go zabiję i upozoruję wypadek.
tydzień później jego ciało wyłowiono z rzeki. jechał rowerem i spadł ze zbocza do rzeki.
*powiedział*
nie wiem, czy to moja wina, czy tylko głupi wpadek?
*zamrugał szybko co wywołało pojawienie sie łez*

Nath
*przytuliła go mocno*
To na pewno był wypadek. Taki głupi zbieg okoliczności.
*pogłaskała go po głowie*
Przecież ty byś nie mógł takiego czegoś zrobić.

wątpliwości pozostają.
jechał wieczorem, gdy zachodziło słońce ...
*powiedział głosem stabilnym, jednak wciaz płakał*
kiedy na pogrzebie podeszłem do jego trumny....
wydało mi się, że słyszę jego krzyki.
*powiedizał*

To przez te wyrzuty
*powiedziała szczerze*
Wydawało ci się. To nie twoja wina

ayumi *spojrzał na nią* ... ja nie pamiętam gdzie byłem ani co robiłem gdy on zginął.

*trochę ją zamurowało*
Bo spałeś?

nie, ja miałem kiedyś kłopty ze snem. poza tym ,moja mama mówiła że wyszedłem z domu.
*powiedział i otarł twarz rękawem*
ayumi... czy ja mogę być niebezpieczny?

Nie Nath
*powiedziała, ale już trochę mniej pewnie*
To na pewno przypadek. Przecież nie poszedłbyś i nie zabiłbyś go!

tego właśnie nie wiem.
*usiadł na krześle i wbił wzrok w podłogę*
może ja naprawdę sie nie nadaję do życia w społeczeństwie....?
może trzeba mnie zamknąć w psychiatryku......?
może..... *urwał i ukrył twarz w dłoniach*

Nath
*usiadła obok niego*
Nie mow tak
*przytuliła go*
To nie prawda!

sama w to nie wierzysz, prawda? *spojrzał na nią*

Wierzę
*powiedziała całkiem serio*
Nie jesteś złym człowiekiem.

*przytulił sie do niej znów*
ayu, bez ciebie to bym chyba zwariował, światełko moje....

Na pewno bys się załamal
*uśmiechnęłą się*
Nie miej takich głupich myśli, co?

obiecuję że nie bedę już miał. *uśmiechnął sie do neij*

No
*uśmiechnęła się szeroko*
I tak ma być ponuraku!

*skinął głową*
dobrze, już nie będę mówił o niczym takim.
*powiedział*
ale obiecja mi że ie będziesz się odchudzać...
*zmienił temat i zrobił śmieszną minkę ocierajac resztki łez z policzków*

Nie będę
*pomogła mu ocierać łzy*
To nie była twoja wina
*dodała, całując go w nos*
Naprawdę jesyeś dobrym człowiekiem :)

dlatego że ryczę czy dlatego że mam sumienie? *spojrzał na ciastka*
dobra to jesteś ty. że wierzysz w ludzi.

I to i to
*powiedziała spokojnie*
A ty nie wierzysz?

wierzę w innych. tylko czasem trudno mi uwierzyć w sibei, pod względem tej dobroci serca, które mimo tego że jest czyste, chyba ma coś na sumieniu.
*powiedział*

Nie ma nic na sumieniu
*powiedziałą szczerze*
Spytaj tego co widzi dusze, o!

cody'iego?
*pomyślał*
zrobię tak jak go spotkam, przyda mi się to.

No widzisz
*zaśmiała sie*
Ja mam zawsze dobre pomysły ^^

tak, zawsze, masz rację :)

Cieszę się, że się zgadzamy w tej ważnej kwestii
*zażartowała*

tak.
*uśmiehcnął się*
no... to kto zje te ciastka ? bo one tak leża i sie proszą i nikt ich nie chce. :P

*wzięła sobie jedno*
Niby miały być dla wszystkich
*zamyśliła sie*

a kto jest na nogach w akademiku? już pewnei poszli spać.
*powiedział*
poza tym, upiekę im jak będa chcieli.

Wiesz co?
*zjadła kolejne*
Moi rodzice cie polubią. W koncu mają restaurację i tylko gotowanie im w głowie.

moi ciebei pewnie też by polubili jakby poszli na odwyk i stwili się na ślubie trzeźwi.
z reguły nie są tacy źli....
tylko trochę za dużo piją.
*powiedział*

A moich pewnie nie będzie
*wzruszyła ramionami*
Nie będą mieli czasu

a moi będą na izbie wytrzeźwień.
więc wątpię by sie zjawili.
poza tym, po co ich niepokoić.
i tak by nie przyszli.
*odruchowo dotknął czoła na wzmiankę o rodzicach i o tym że i tak by nie przyszli*

*przytuliła go*
Chcieliby przyjść. Przecież to taki wyjątkowy dzień.

wyjatkowy jet dla mnie.
dla nich byłby prestekstem do darmowej wódki.
*powiedział dobrze wiedząc że tak by bylo*

Nie mów tak
*pokręciła głową*
Na pewno nie byłoby aż tak źle.

może i nie było by aż tak źle, ale na pewno nei byłoby dobrze.
*powiedział*
niestety, ale moi rodzice tacy właśnie są.

Tak czasem jest
*powiedziała smutno*
I to nie jest zbyt fajne. Nie powinno tak być.

to jest zwykłe życie.
mało rodzin jest w pełni idelanych.
*pwoeidział i pcoałował ją w policzek*
kocham cię, światełko :)

Ale nasza będzie, co?
*spytała, przechyljąc głowę*

tak, nasz będzie.
*uśmeihcnał isę*
idealna i to bardzo.

No, to dobrze
*powiedziała uspokojona*
A tak właściwie to gdzie będziemy mieszkać?

costa i hyde mieszkają dalej w akadmeiku.
marie i nic oprzeniosą sie do nowego domu pownie w lecie bo na wisonę robimy prace nad nim
andrew i amelia tez są tu.
a my?
hmmm... jeżeli wymienię moje pieniadze które otrzymałem za pracę nauczyciela bedzie nas stać na nasz dom.
poza tym, widziałem w gazecie, że tu jest kilka budynków na sprzedaż.

Ja też mam coś tam
*zamyśliła sie*
W spadku po babci i...
*przygryzła wargi*
Pieniądze po sprzedaży mieszkania brata też będą moje.

*spojrzał na nią*
tak.... i temat Znów posmutniał.

Nie
*pokręciła głową*
nie posmutniał. jest ok.
*zamyśliła się*
A gdzie jest tu coś na sprzedaż?

niedaleko domu nico i marie są trzy domy, poza tym blizej lasu jeden, i w mieście z widokiem na rynek i tę fontannę.
jak sie poszuka to jest cos jeszcze.

Aha
*pokiwała głową*
To znaczy, że już szukałeś coś....

tak, bo wiesz, trzeba się trochę zainteresować jakby nie patrzec na to.
*powiedział*

Aha
*przytaknęła, jedząc ciasteczko a potem ziewnęła*

chyba należy już iść spać.
bo jesteś ewidentnie mocno zmęczona
*pocałował ją w policzek*

No
*pokiwała głową*
To był dłuuuugi dzień
*zaśmiała się*
Jak chcesz, to możesz u mnie w pokoju spać, ze mną. Zmieścimy się.

jak chcesz.
moge ci potowarzyszyć jak coś.
*uśmeihcnał się*

To załatwione
*wstała i się otrzepała*
Chodź. A ciasteczka zostawimy innym ^^

*skinął głowa i poszli*

*usiadła sobie z butelką wody, cytryną i szklanką*

*wszedł do stołowki i spojrzał na lulu*
cześć *powiedział i poszedł szukać czegoś w lodówce*

Hey
*powiedziała, wypijając duszkiem*

*wyjął z lodówki sok pomarańczowy, nalał sobei do szklanki i usiadł przy stoliku lulu*
co słychać?

Trochę za dużo wypiłam i mnie męczy
*wzruszyła ramionami*

aha.
*powiedział i napił sie soku*
może przestaw sie na coś słabszego?

Jej, trzy drinki z palemką, żeby uczcić panieński Ayumi
*machnęła ręką*
Takie życie.

*wywrócił oczy*
w sumie masz racje...

Widzisz
*machnęła ręką*
A co u ciebie?

to co dawniej.
nuda. głupia pogoda. zimno.
nie chciało mi isę wstać.
*pwoiedział przyglądajac się szklance*

Czekaj...znowu narzekasz?
*przewrócila oczami*
To czemu wstałeś?

bo mi się lezec nei chciało.,
*pwoiedział*

a jakiś pozywny powód?
*prychnęla*
Nigdy nie widziałam takiego pesymisty jak ty!

mało na świecie wiec widziałaś.
*powiedział*
a sensowny powód? eee... nie ma raczej takiego
*napił sie soku*

Ani jednego?
*męczyła go dalej*
No śmialo, rusz głową!

a co mam ci powiedzieć?
jak chcesz usłyszeć powód to mi go podaj a ja powtórzę.
*powiedział i spojrzał ns nią*

Idziesz na łatwiznę...
*zrobila mu nunu*
Wymyś sam.

*rzołożył ręce*
a co ty takiego chcesz usłyszeć?
że wyszedłem z pokoju dla ciebie? *spojrzał na nią*

No. Na przykład
*nalala sobie znowu wody, dodała dużo cytryny*
Ja zawsze jestem najlepszym powodem, nie sądzisz?

*przyjżał sie jej*
nie zawsze ale w większosci rpzypadków *mruknał i wypił od końca sok*

Nie zawsze
*wypila trochę*
A kiedy nie?

cóż, mysląc racjonalnie. jeśli jesteś dobrym powodem do wszystkiego to jesteś tez powodem by iśc coś zjeśc jak sie ejst głodnym o.O
nie wydaje mi się *powiedział*

Czy ja wiem
*zabiło ją jego racjonalne myślenie*
Też czasem wywołuję głód. Może nie do jedzenia, no ale...

*uniósł brew*
taa... *mruknął*

Nie wierzysz?
*spytała figlarnie*

wierze, wierze. *powiedział w koncu*

No
*klasnęła w dłonie i wstała*
Coś nie w sosie jesteś. Czemu?

nie wiem. czasem mam gorsze dni czasem lepsze.
*powiedział i spojrzał na nią*
moge poznać powód dla którego wstałaś?

Są dwa
*powiedziała, biorąc z apteczki aspirynę*
Pierwszy to aspiryna
*pomachala mu pudełkiem*
A drugi...no nie wiem, czy chcesz wiedzieć ponuraku.

*'walnął' czołem o blat stołu, apotem się wygodniej na nim ułożył*
możesz spróbować. co to za drugi powód?
mnie chyba dzisiaj nc nie zdziwi czy coś...

Jesteś najbardziej pesymistycznyną osobą jaką znam
*wbiła mu się na kolana i zarzucila ręce na szyję (wiesz o co cho ^^ )*
No. Ale i tak cię kocham
*powiedziała radośnie*
Co nie zmienia faktu, że musisz się trochę rozruszać, bo umieram z nudów!
*pokręcila głową*

*zdziwił się ><"*
dobra, jednka coś mnie może zdziwić...
co ty w tym soku cyz wodzi miałaś?
tydzień temu (zakładajac) stwierdziłas ze nei wiesz co czujesz a dzisija mnei kochasz.
ciekawe *spojrzał jej w oczy*
i co dla ciebei znaczy rozruszać?

Oj, oj
*przekręcila oczami*
Nie wgłębiajmy się w to, o co mi chodziło. Ale zrób coś szalonego!!
*jęknęła (dalej ma ręce na jego szyi i siedzi mu na kolanach jbc)*
Błaaagam!

*westchnął i ściągnął jej ręce ze swojej szyji*
co ja mam zrobić szalonego?
keidy ja byłems zlaony?
chyba jak na spontanie chodziłem wokól ciebei nago neimal... ><

A co ci szkodzi być spontanicznym
*warknęła*
Chociaż raz zrobić coś bez narzekania?
*wstała i usiadła na swoim miejscu*
Zrobić coś, bo teraz masz ochotę.

*wzruszył ramionami*
niby nic złego w tym nie ma...

No to czemu nie chcesz spróbować
*znowu jęknęła*
Zrób raz to, na co masz ochotę a nie marudź, marudo.

moge spróbować ale ja nic nei chce zrobić aktualnie...

*załamała się nim i położyła na stole*
A....oj

no co? *spojrzał na nią*
sorry ż ejestem maruda, ale nic na to nei poradze

*nie odpowiedziała, tylko machnęła ręką, dalej sobie na stole leżącI*

a ty leżysz na stole bo to spntan jest?? *spytał*

nie
*wymamrotała*
bo sie tobą kompletnie załamałam
*przewrócila się na plecy*
czy z tobą nie da się robić nic innego niż leżeć i narzekać?

da się. można podyskutowac jak sie ma o czym. można poczytać.
mozna posiedzieć.
*zaczął wyiczac nudne dla lulu rzeczy*

Aha
*przewróciła oczami*
Super. Rozrywka roku.

a co? wolisz bym poszedł na tłoczna dyskotekę i stał pod scianą?

Czy ty myślisz, że jakakolwiek normalna dziewczyna dałaby ci stać pod ścianę?
*spytała, przewracając się na brzuch, żeby móc na niego patrzeć*
W jakim świecie ty żyjesz?

*pokręcił rękami naokoło*
w tym zdaje się.

No to jessteś ślepy najwyrażniej
*powiedziała stanowczo*
Brian, ty jesteś najseksowniejszym facetem w tym mieście!

*uniósł brew z neidowierzaniem*
jak kto na to patrzy.
każdy am swój gust.
*dodał*

*walła głową o stół, ale niezbyt mocno*
Czemu, do cholery, jesteś takim pesymistą?

pesymista to opytmista z bagażem doświadczeń życiowych
*skomentował*

*aż krzyknęla z tej bezsilności. Podniosła się i usiadla na tym stole na przeciwko niego*
Albo w tej chwili zrobisz coś spontanicznego, albo cię olewam i idę gdziś w świat!
*zagrozila calkiem serio(*

*westchnął. spojrzał na nią neiprzytomnie, a potme niespodziewanie położyl rece na jje biodrach i usadził ja na sobei okraiem. delikatnie przejechał palcami po jej szyji i plecach. potem zblizył do neij twarz tak blisko że mogła na ustach poczuć jego oddech. musnął jej wargi lekko i spojrzał na nia lekko sie dosuwajac*
to jest sopntan?

Tak
*powioedziala bardzo zadowolona*
I co? Żyjesz jeszcze? Jak się czujesz po swym pierwszym spontanicznym uczynku?

pierwszy był jak przybyłas do tego akademika.*poprawił ją*
drugi jak rozmawialiśmy tu i cię ni stąd ni zowąd pocałowałem.
a teraz jest trzeci. *sprostował*
jak widzisz zyję. ale to że jestem hmm... przystojny to tylko ty chyba sądzisz.

Wróciła stara zrzęda
*mruknęla*
A czemu było spontanicznie jak przyjechała, co?
*spytała odgarniając mu włosy*
I poza tym byloby to bardzo kożystne, gdybym tylko ja tak myślała. Ale nie!

czemu było? bo leżałem sobei ango spokojnie mysląc o tym jak bardzo nei chce mi sie leżeć i wstawać.
i z racji tego ze nei chiało mi isę ubrać to jak ty yłas u mnie to też leżałem i chodizłem tylko w przęscieradle.
*wyjaśnił*
a co uwazaja inni... hmmm... zwisa mi to szczerze mowiąc...
moze ty, moze nei tylko ty...

A o mnie to wogóle nie myślaleś, co?
*spytała calkiem poważnie*
A co ci nie "zwisa" szczerze mówiąc?

*rozłożył rece akby gubiąc wątek*
myślałem ot obie też... *dodał*

A co dokładnie myślałeś?
*męczyla dalej*

nie mecz, prosze...*'zepchnał' ją z kolan i wstał i oparł isę o stoli ki stał sobei tak*

Czemu?
*zaczynała być wściekła*
Boisz się, że za dużo mi powiesz?

nie, powiedziałem ci i tak za dużo, poza tym i tak wiesz więcej niz chciałem byś wiedziała.
co myślałem?
zwłaszcza to ze się cieszę że cie widze.
moze sie rpzleiczyłem?

A na co liczyłeś?
*spytala, znowu kladąc się na stole*
A może raczej, na co dalej liczysz? I czemu wiem za dużo?
*leżala sobie i starala się wyglądać jak najfajniej*

*spojrzał nanią i odszedł od stołu na pół kroku*
liczyłem an to że ty tez sie z tego spotkania cieszysz.
licze na to że pokochasz mnie naprawde.
wiesz za dużo, bo byłem dla ciebi niegdyś jak otwarta księga, której i tak czytać nei chciałaś.
powiedziałem ci dużo, moze nawet za dużo? nie wiem.
w akżdym razie zawsze umiałas wyczuć na kim torze są moje myśli i skeirowac je na myslenie o tobie.
prawdaż?

Nie martw się, z kazdym tak robie
*powiedziała całkiem szczerze*
I cieszyłam się, że cię widzę. Przecież wiesz, że każdą inną osobę zabiłabym za to, że mi targa włosy. Poza tym narysowałam ci rysunek!
*powiedziala, jakby to wszystko wyjaśniało*

taa... *przyznał i skrzyzował ręce na piersi*
też sie ciesze.
ojej... *westhcnał i spojrzał na podłogę* ze wszystkich ludiz na swiecie jestes chyba najbardzije zagadkowa.

Ja?
*przewrócila oczami*
Wiesz, ze tykam ołówek raz na ruski rok. I tylko wtedy jak mi na kimś zalezy. A ciebie już 3 razy narysowałam
*prychnęła*
Kiedy znowu będziesz spontaniczny?
*stara się wygłądać jeszcze fajniej niż najfajniej*

*spojrzał na nia od neichcenia i go w duchu to co ona robi śmeiszyło strasznie, ale po twarzy czy zachowaniu nei było tego widać.*
a co?

Nic
*wymamrotala, zalamując się*
zupełnie nic.
*usiadla*
Jesteś okropny!

okropny? a to dlaczego? *drażnił się z nią teraz na spontanie :P*

Bo...
*wstala*
drażnisz się ze mną i oczekujesz cały czas wyznania.
*krok do przodu*
A ja muszę mieć motywację, o!
*foch z przytupem*

*pokiwał głową jkaby mówił 'dobra, rób co chesz' i uśmiechnął się od siebie*
motywacje?

tak
*poczula się kompletnie olewana*
Ale prosić się nie będę
*wrócila do stolika i nalała sobie trochę wody*

prosić? a o co? *spytał podchodząc trohce blizej do neij*

Domyśl się
*rzucila jakoś w przestrzeń. Teraz ona go olewala, bo była śmiertelnie obrażona*

*stanał za ią i objął ją w apsie kładąc jej dłowe na ramieniu i przytulajac isę do neij lekko*
nie bardzo wiem o co ci moze chodzić... xD

O to, że nie lubię jak na siłę trzymasz mnie na dystans
*powiedziala cicho, całkiem poważnie*

zawsze możesz sama poczynić kroki bardzije przekonujace by ten dystans zmneijszyć
*powieział jej szeptem do ucha (słodkim głosme takim >3)*

Czyli co?
*spytała, patrząc mu prosto w oczy*

*puscił ją i potknął wierzchem dłoni jej policzka przyglądajac się jej jakby ją widział pierwszy raz. z zafascynwaniem*
oczaruj mnie. w sposób naturalny. nie sztuczny.
bądź przy mnei sobą, a wtedy gdy sie zblizysz nie odepchnę cię

No i tu się zaczynają problemy
*odsunęła się lekko i usiadła na stole*
Wymagasz ode mnie czegoś, czego ja sama nie wiem.

*spojrzał na nią*
a jaka chcesz być?

Ty chcesz tej prawdziwiej Lulu
*poiwedziała jakby sama do siebie*
A raczej nie Lulu tylko...
*wzdrygnęła się*
Znasz moje pierwsze imię. A ja nie wiem jaka ona jest! I tu jest szkopul
*wstała i zaczęła chodzić dookola kuchni*
Lulu jest idealna, nie sądzisz? Potrafi sobie kazdego omotać wokół palca. Jest zabawna, ma klasę i ogólnie każdy chce ją, żeby go lubila. Bo jak Lulu cię lubi to znaczy, że masz pozycję
*wyrzucała z siebie slowa jak karabin maszynowy*
I jak już bylo tak idealnie to pojawil się Brian. Najpierw było z nim jak z każym facetem. Ale jak Brian sobie poszedł precz z idealną Lulu zaczęło dziać się coś dziwnego...
*wzięła głęboki oddech i zrobiła chwilę przerwy*

*słuchał jej i wodził z anią wzrokiem*

*skończyła się pauza*
...Lulu, tak, ta idealna Lulu, zaczęła tęsknić za Brianem! Tęśknić, mimo tego, że chodzila z najlepszym facetem w szkole. Co prawda czasem ją bił, ale było ok. Lulu dalej próbowala być idealna, do czasu
*zatrzymala się*
Aż ten cudowny chłopiec Christian nie próbował się do niej dobrać. Wtedy, mimo tego, że nuie powinna, rzuciła go. I się posypało....Idealna Lulu zrobila coś nie-idealnego. Wszyscy się dziwil- ale jak to, wybacz mu, prześpij się z nim, nie możesz zniszczyć tej swojej idealności dla takiego czegoś. Lulu już miała być znowu idealna, gdzy uprzejma koleżanka pokazala jej zdjęcie odmienionego Briana. I co? Lulu jeszcze bardziej tęsknila. A potem wylądowała tu. Z kim?
*spojrzala na niego*
No wlaśnie...

*uśmiehcnął sie do neij lekko mimo woli*
to źle że tu jesteś?
moze nei potrzebujesz tej 'idealnosci' by cię lubiano?
potrzebujesz jej przy mnie?

A kim jestem bez tej idealności?
*spytala, siadając znowu na stole*

sobą.
sobą, lulu.
*powiedział podchdząc do niej*

Czyli?
*spojrzała na niego*

dziewczyną moze nie popularną ale prawdziwą.
wiesz jak ja to widze?
lulu jest idealem którym chcesz być ty.
*powiedział*
ale ideałów nei ma. choćbym nei wiem jak się starała nie uzyskasz ideału. bo dla każdego idealne jest coś innego.
tak samo jest z pięknem. ale wracając do lulu. jest gwiazdą. idolką. kimś pożądanym przez facetów.
a prawdziwa ty to cleo (klijo). i ta cleo chciałbym poznać. poznać osobiście.

Cleo
*załamała się*
Mimo wszystko wolę Lulu.
*zaczęła się śmiać sama z siebie*

a ja szczerze mówiąc cleo... *dodał cicho*

Mi chodzilo o imię
*powiedziala, uspokajając się*

mi też. *dodał*

Czemu wolisz...
*wzdrygnięcie*
Cleopathrę?
*ble :P *

bo brzmi mądrze, dostojnie i za razem niewinnie.
*powoedział*
cleo moze nie jest imieniem częstym i tak dlaje, ale ma iwęcej czaru i uroku.

Czy ja wiem
*wzruszyła ramionami*
Ale ok. Pozwalam ci mówić na mnie Cleo.

dziękuję za ten zaszczyt i wyróznienie
*ukłonił się jak do królowej nilu i uśmeihcnął isę miło*

Nie musisz mi się klaniać
*zaśmiala się*
Wystarczy jak ładnie podziękujesz!

dziękuję *powiedział ładnie*

Nie o takie coś mi chodziło
*powiedziala, śmiejąc się znowu*

to podaj dokładne instrukcje *uśmiehcnął sę*

Zrobileś to już dzisiaj raz
*uśmiechnęła się figlarnie*
Jak ci zagrozilam, ze sobię pójdę. Chcialabym powtórkę.

*przysunął isę do neij i stanał znów tak blisko niej że czuła na sobei jego oddech. spojrzał na nią*
powtórkę, czy prawdziwego buziaka?

I to i to
*powiedziała, patrząc na niego oczarowana jakby łapiąc w usta jego oddech. (odgapiam ^^:)*

*musnął jej usta wargami, odsunał lekko sie od neij a potem wplatując w jej włosy palce pocałował ją czule*

*rozpływając się zarzucila mu ręce na szyję i odwzajemnila pocałunek*

*po jakiejś cchwii jednak przerwał ten pocałunke oddalajac neiznacznie usta od ust lulu*
powiedz mi kim jesteś?

Twoją Cleo
*powiedziala otumaniona i rozmarzona*

*uśmeihcnał isę i pocałował ja jeszcze raz*

*odkleila się na chwilę od niego*
Podstępnie wziąłeś mnie z zaskoczenia
*powiedziala, uśmiechając się*

to czemu sie smiejesz? *spytał miło*
zaskoczenie to czasem najlepsze co moze być

Bo ci przez przypadek prawdę powiedzialam
*śmiała się dalej*
I kto to mówi?!

*uśmiehcnął się*
nie ważne. nie wazne kim byliśmy nei ważne... wazne jest to co tera zjest.
co ty na to? chces zostać moja cleo? czy wolisz popularną lulu jendka barzije? *spytał poważnie*

*zamyślila się na chwilę*
To...pierwsze
*powiedziala wkońcu*
Zdecydowanie. Jednak.

*uśmeihcnał się z ulgą*
dobrze to słyszeć *musnał lekko jej usta*

Serio?
*spytala podstępnie*
Czemu?

mówiłem to wele razy dawno temu i ostatnio tez kilak razy o tym wspomniałem
**pwoiedział*

Na prawdę?
*spytała tonem niewiniątka*
Przypomnij.

*objął ją czule i szenął jej do ucha*
bo kocham cię

*uśmiechnęła się szeroko i zaczęła się wzruszać*
Biorąc pod uwagę, że jestem złą zołzą to jest to wyczyn heroiczny.

biorąc pod uwagę że mozesz ise zmeinić jest nadzieja że ta zołza zniknie.
*powiedział*
z resztą 'brzydki' brian tez cie kochał.

I tego już kompletnie nie rozumiem
*powiedziala szczerze*

miłość jest cierpliwa, niczego nei wymaga, nie pamięta złego, nie zazdrości, nie porząda.
miłość pomaga, jest posłuszna, odchodzi w kąt gdy jest t najsłuszneijsze, zakłada dobro drugiej osoby.
*powiedział*
trudno to zrozumieć.

Ładnie powiedzialeś
*przygryzla wargi*
Co nie zmienia faktu, że bylam dla ciebie okropna.

co nei zmienia faktu że dobrze to wiem.
*pwoiedział*
ale zakładam poprawę.

A co ma się w tej poprawie znaleść
*spytała miło. Jak na nią*

koniec pomiatania.
troche miłości.
uwagi i czułości.
*powiedział patrzą cna nią*

Ok
*pokiwała głową*
Da się zrobić....

ciesze isę :)

To doszliśmy to porozumienia w tej kwestii
*uśmiechnęła sie*
Miło. Ko...
*głęboki oddech*
Kochany.

*uśmeihcnał się*
bardzo miło. kochana.
*pocałował ją*
chodź, pora spać. odprowazę cię

Możesz u mnie spać
*powiedziala ostrożnie*

jeszcze nie dziś.
musze dziś jeszcze coś przemyśleć. nie tyczy to tyle ciebie, co mnie.
prz nasępnym spotkaniu powiem ci co to takiego.

*spojrzala na niego, trochę się bojąc*
Dobrze
*powiedziala w końcu*
To chodż. śpiąca jestem
*pociągnęla go za sobą i poszli*