Weszła do pokoju. Rozpakowała się, popowiedzała plakaty i poszła spać

*Obudziła się, ubrała, wzięła wielki słoik masła orzechowego i wyszła*

-\\-

*wócila i poszła spać*

*Wstała, obudziła się i wyszła*

*Obudziła się, ubrała i usiadła na łóżku*

*zapukał*

Proszę
*krzyknęła i popraiła pduszkę*

*wszedł i psojrzał na nią* musze jakoś przezimować halloween...

?
*zrobiła dziwną minę*
Że co?

dziś jest święto duchów. *powtórzył*

No wiem
*usiadła po turecku*
I?

nie znosze tego 'święta'

Czemu?
*zaczęła się kiwać*

mam dość 'potworów' na co dzień.
poza tym to strasznie pogańskie święto.

To możemy gdzieś iść
*zamyśliła się*

gdzie? nie możemy zostać tu... moze mnei nie znajdą...
bo jak znajdują to zawsze mnie przebieraja i każą sie dobrz ebawić.

Zawsze się możesz schować
*zamyśliłą się jeszcze bardziej i tak wesoło podparła brodę na ręce i zmarszczyła nos, przygryzając wargę*

mam się po mieście chować?
a nie mogę u ciebie, pod łózkiem na ten przykład?

Możesz
*pokiwała głową, dalej w dziwnej pozie*
To dobry pomysł.

co? mam wejsc pod łóżko? *uśmeihcnał się do neij*

Albo usiąść obok mnie
*zaśmiała się, zastanawiając sie, czy mu nie przeszło*

*skinął głowa i usiadl obok*
to... co robimy? zawsze można podwędzic z magazynu telewizor :P

No można
*pokiwała głową*
Ale ja nie mam siły, żeby go nosić.

ja też.
*podsunał rękaw i pokazał jej dość wątłą rekę :P*
to możemy tu posiedzieć i coś porobić.
eh... jak juz jest to halloween to mozemy coś sobei poopowiadać.

No możemy
*objęła nogi rękami*
Możemy też coś z kuchni ukraść.

*pstryknał palcami*
mozęmy, anóxz bedzie coś skiekawego w kuchni :)

Ok
*pokiwała głową, jakaś przygaszona*

co się stalo? *zmartwił się*

Ciotka
*poskubała spodnie*
Jest na mnie zła.

za to całe zadanie? *spytał*

Też
*pokiwała głową*
Za całokształt. Że chcę się zmarnować.

szczerze mówiąc, to nie rozumiem twojej ciotki.
*westhcnął*
a nawet jeśli cie będzie chciała przenieść to w henge jesteś pełnoletnie i masz prawo decydować.
*napomknał*

Gdzie jestem pełnoletnia?
*pokręciła głową*
Ona chce, żebym była naukowcem.

w naszym świecie.
*powiedział*
nazywa się on henge.
a my jesteśmy jego częścią. tam pełnoletnim sie jest od 10 roku życia.
można pracować i zarabiać.
a tą kase przenosić do tego swiata.
*powiedział*
przykładem są nauczyciele

i dlaczego naukowcem? nie możesz być kimś kim chcesz?

Bo w innym razie się zmarnuje
*wytłumaczyła mu a potem cicho dodala*
190 IQ

z drugiej strony wysokie IQ to nie mądrosc.
nie żebym cię chciał urazić.
ale weźmy taką dodę.... wysokie IQ i kurzy móżdżek.

Wytłumacz to jej
*mruknęła*
Ona by chciała, żebym dostała Nobla.

chyba każdy hcde by jego dziecko było geniuszem.
*powiedział*
lub wychowanek/wychowanka.
*dodał*

Ale nie każdy ma chorobliwą ambicję
*mruknęła*
Ale koniec z tym! Powiedz coś miłego!

jesteś piękna, i nie wiem co ale wydaje mi sie że coś sie wtobie zmieniło.
może to tylko moje wrażenie. *uśmiehcnął isę*

Co się miało zmienić?
*spytała zainteresowana i delikatnie puknęla głową jego ramie*

nie wim, po prostu śliczna jesteś.
*powiedział*

*Przytuliła się do niego*
Dzięki tobie
*odgarnęła mu włosy z czoła*
wiesz?

teraz tak, ale i tak uwazam że jestes piękna sama z sibei.
*pocałował ją czule*

A ty
*ojeła go jeszcze mocniej*
jesteś kochany, cudny, piękny i jeszcze raz kochany
*uśmiechnęła się*
Ale chyba nie będziemy się tak tylko tulić i komplementować, co?

no chyba nie.
choć to miłe.

Nawet bardzo
*pokiwała głową*
Ale wtedy będziemy para misiu-pysiu

mi to pasuje.
a tobie?

Skoro tak mówisz?
*zaśmiała się*
To mi też :) Misiu-Pysiu ^^

*pocałował ją*
wiesz co juliet... kocham cię.

Ja ciebie też
*powiedziała i go pocałowała czule. Potem jakoś tak zasneli*

*obudziła się i zaczęła przecierać piąstkami oczy, jak dziecko*

*otworzył oczy i spojrzał na juliet*
zasneliśmy tu...?

*spojrzała na niego*
Chyba tak
*powiedziała, lekko sięuśmiechając*
To źle?

nie, tego nei powiedziałem.
tylko ise tak zastanawiam dlaczego mnie z rana wita taki piękny widok - twoja twarz ^^
*uśmeihcnął się*

Zasłużyłeś sobie
*zaśmiała się*
Ale nie codziennie tak bedzie.

no, wiem.
*wstał i podszedł do ściany opierajac sie o nią*
wiesz, nawet rozczochrana jestes śliczna ^^

A jestem rozczochrana?
*przerazila sięnie na żarty*
ojej!!!!

*podszedł do niej i lekko jej włosy poprawił*
spokonie, tylko tak tyci-tyci

Dziękuję
*uśmiechnęła się i lekko zaczerwieniła*
Ale i tak wyglądam oktopnie!

mów co chcesz ja wiem swoje.
*uśmeihcnął się*
poza tym moze na to jak cie postrzegam wpływ ma to że mam trudnosci z kolorami ^^
n ale i tak jesteś ś-l-i-c-z-n-a :)

*zmierzwila mu włosy i pocałowała w nos*
jesteś kochany
*klasnęła w dłonie*
Wiesz co! Mam pomysł!

słucham uważnie

Mogłabym ci zrobić śniadanie
*uśmiechnęła się*
A potem byśmy poszli do parku.

mi sie pomysł podoba, a co ja mma zrobić? *spytał*

Ty możesz
*zaczęła intensywnie myśleć*
Mówić mi komplementy, pomagać i wybrać do którego parku i gdzie dokładnie
*zaśmiała się*

do naszego bo jest taki mały i śliczny
a komplementy to ci cały cza sprawię

Wiem
*zaśmiała się i pociągnęła go za rękę*
Chodź!

*poszli*

*Obudzila się, wstala i postanowila zrobić prezent Kaiowi ^^*

-||-

*Obudziła się i usiadła na łóżku*

*zapukał*

Proszę!
*poderwała się i zaczeła biec w kierunku drzwi. Niestety miała pecha, się potknęła o kołdrę i wywalila się*

*wszedł do pokoju zoabczył juliet i pomógł je się pozbierać*
nic ci nie jest?

Nie
*pokręcila glową*
Po prostu mam bałagan

(dop autora: Juliett ma nieziemski porządek, jest pedantką, jedynie kołdra na podłodze leży)

bałagan o_O
a ty u mnie w pokoju byłaś? *spytał*
byłaś. wiec nie gadaj, juliett.
jak to jest nieporządek to ja nie wiem... *uśmiehcnął isę*

*podniosła kołdrę i ladnie ją poskladala*
To...hhmm...co jest u ciebie?

śmieci, kurz, ciuchy na ziemi, rozwalone wszędzie rzeczy.
teraz nie bo mam aktualnie posprzatane, ale tak jest z reguły.
*powiedzial po namyśle*

Posprzątaleś? A czemu?
*spytała, siadająn na łóżku*
Siadaj.

bo od czasu do czasu przydaje się sprzatać
*powiedzial i usiadł obok neij*
jak jest za duży bałagan to się sprżata.

Z tego co mowisz to ja nigdy nie mialam bałaganu
*rozkmina*
Hmmm...jej. Nawet sobie go nie wyobrażam.

widze właśnie.

To co u ciebie?
*spytała uśmiechając się*
Bo jakiś przygaszony jesteś...

przygaszony? nie... raczej trawie wciaż fakt że mam siostrę.
*uśmeicnął sie do niej lekko*

Cieszysz się?
*spytała nieśmiało*
Bo ja myślalam, że to taki dobry pomysł, będzie znaleść..

ciesze się, juliett, serio.
*spojrzał na nią*
tylko teraz tak, po przemyśleniu tej sprawy trudno mi się z tym jakos oswoić.

A co przemyślałeś?
*spytała uśmiechając się*

no ogólnei patrzą cna to z lekkiego dystansu, a nie z zaskoczenia.
ja byłem za mały by cokolwiek wiedziec o rodzinie, a ona mnei nei suzkała.
a mimo to ja ją kocham jakbym ją znał całe żcie.
z drugiej strony czy ona się mnie nie boi? bo sorry, ale takie dziwne ślepia jak ja to trudno spotkać.
*powiedział*

Nie, nie boi się
*pokręcila głową*
A może....myślała, że ci dobrze, że masz rodzinę...czy coś. No nie wiem. Spytaj jej może, kiedyś.

w sumei to nei jest ważne.
*powiedział*
ale tych łez to się chyba przestraszyła.. ty też, nie?

No, strasznie
*pokiwała głową*
Bo....no nie wiem. Bałam się, że cie coś boli. Ona chyba też.

to dziwne ale ja zawsze płakałem krwią. od czasu jak mam te oczy, czyli od zawsze.
od keidy tyko pamietam.
moja ślina też staje sie krwią jezeli znajdzie sie poza moimi ustami.
*powiedział*
neiw iem czemu tak się dzieje.

*pogłaskała go po głowie*
Może przez twój talent?
*zamyślila się*
Trzeba się spytać Hogake kiedyś tam. On podobno czytał tą księgę celtycką. Też bym ją chętnie przeczytała
*jęknęła*
Współczuję ci.

ja współczuje innym. ja sie przyzwyczaiłem, ale inni raczej się muszą d mnei przyzwyczaić.
ty chyba też.

Przestań
*oburzyła się*
Jak mam się do ciebie przyzwyczajać?

na poczatku na pewno musiałaś.
nie wmówisz mi że te debilne oczy ci się do pocżatku podobały
*powiedział*
bo... *głos mu sie załamał*
...one czynią ze mnie potwora... *powiedział cicho*

Od razu mi się spodobały
*przytulila go mocno*
Pamiętasz jak mnie poznałeś. Od początku cię polubiłam. I twoje oczy w ogóle mi nie przeszkadzały. Kajetanie nie jesteś potworem!

*dotknął jej policzka wierzchem dłoni*
mam taką nadzieje... bo mój wzrok potrafi zabić.
a ci co zabijają są potworami...

Jak zabić?
*uśmiechnęła się do niego*
Nie możesz zabić.

moge zabić umysł.
widziałaś jaki strach jest zamknięty w moich oczach.
on potrafi komuś tak móg wyprać ze będzie roślinką reagujacą tylko na swoje imię.
*powiedział*

To, że tak potrafisz, nie znaczy, że musisz to robić
*powiedziała całkiem poważnie*

tak, ale co co potrafie działa pod wpływem emocji. nie wem jak skończy się jażdy zły dzień, każda radośc, każdy smutek, każdy krzyk.
nie wiem i tego sie boję. jak zauwazyłas dośc rzadko emocje okazuje, a przynajmneij oakzywałem. ty mnie tego oduczasz.
i boję sie że zrobię komuś krzywdę. *spojrzał na podłogę*

Nie bój się
*zmartwiła się*
Na pewno tak nie jest.  Poza tym uważasz, że jak będziesz okazywał emocję, o zaczniesz być niebezpieczny?

troche tak uważam. kiedyś niestety w sierocińcu nie tylko wstraszyłem jakiegoś dzieciaka.
jednego doprowadziłme dos tanu reagownaia na swoje imię tylko i wyłącznie
*westchnął*

Ile wtedy miałeś lat?
*spytała, przygryzając wargi*
Kaj...

nie wiem moze 7, góra 8.

Nie wiem co powiedzieć
*spojrzala na niego i poglaskala go po głowie*
To nie było specjalnie.

mi to specjalnie nie utkwiło w pamięci.
dobrze tego nawet nie pamiętam.
chyba to co złe muszę szybko zapomnieć.
*powiedział i spojrzał na nią*
boisz się mnie?

Ani trochę
*powiedziala calkiem szczerze*
Jak mogę się ciebie bać i kochać jednocześnie, co?

ludzie są zdolni do wielu rzeczy *uśmiehcnął ise do neij lekko*

Ja jestem na takie mieszanki zbyt
*szukała określenia*
to nie w moim stylu
*wzruszyla ramionami*

rozumeim.
*powiedział*
wiesz, kocham cie

No. Wiem
*zaśmiała się*
I nie bój się okazywać uczucia. To nic strasznego!

*przytaknął i spojrzał na nią*
chyba masz rację...
wiesz, kiedyś wychowawczyni w szkole mi powiedziała że ktoś musi mnei anuczyć miłości i uczuć.
chyba ty mnie tego nauczyłaś.

Nie mów tak
*zaczerwieniła się*
Sam to umiałeś...ja tylko się napatoczyłam., żebyś miał komu okazywać.

nie rpzesadzaj.
jak isę 'napatoczyłaś' to mogłas się 'napatoczyć' wczesniej
moim zdaniem to cie bój zesłał.

Aż mi głupio
*wymamrotała cała czerwona*
Nie przesadzaj...

*pocałował ja lekko*
nie rpzesadzam :]

Ale ja naprawdę nie jestem taka cudowna jak ty myślisz
*mruknęla, a potem sama go pocalowala*
Jestem ... hmm.... czasem mam odpały

chyba każdy je ma.
*dodał*

Ale ja mam takie wieeelkie!
*powiedziała, pokazując rękami coś wielkiego*
I zawsze się źle kończą :/

to opowiedz mi cos o nich, co?
*zaproponował*
to ponoć troche pomaga je zmniejszyć we własnych oczach

No to...
*zamyślila się*
Jak mialam 12 lat założylam się z trzema kumplami, że wypiję dwie butelki wódki, które znaleźli w spiżarni mojego taty. Wygralam zaklad, ale zalana w trupa trafilam do szpitala.
*powiedziala cala czerwona*
I co ty na to?

hmmm... teenager life. *powiedział*
ja nie pije, nei ape i nei ćpam.
ale widziałemw ielu co to robiło.
poza tym, dla zakładu mozna dużo zrobić.
wierz mi, lub nie, ale o nie jest tak okropne jak myślisz.
moze to tylko moje spojrzenie na tę sprawę.
ale trafiłas do szpitala i jestes dlaej tu.
prawda?
a inne wkręcty potem były??

Bły
*pokręcila głową*
Kiedyś, w nocy, ucieklam z domu, żeby wziąść udzial w wielkiej imprezie. 18 kolegi mojego kolegi. No ale oczywiście jak wracałam to co się stało? Zgarnęła mnie policja. Jak robie coś złego to zawsze mam pecha.

wychodzi na to że nie umiesz robić nic złego.
ponoć ci co to potrafią nie są ściągani na tak zwaną 'drogę prawych' tylko pozostają na tej przeznaczonej dla 'nich'
jestes dobra i dlateog nei pwoinnas cyznić źle.
ja w tym widze taki przekaz.
weim ze ty to odczuwas zinaczej.

Ja wiem, że oberwało mi się potem nieziemsko
*aż się wzdrygnęła na samą myśl*

rozuemim... w sumie tak jest jak ma się rodzinę.
*powiedzia nei wiedząc o tym nic*

Wiesz...moja rodzina nie jest do końca normalna
*przytuliła go, żeby nie było mu smutno*

zawsze lepsza nienormalna niż hmmm... zadna? *uśmeicchnął isę*

Ale ty masz rodzinę!
*powiedziała całkiem serio*
Masz mnie i Hikari. Oraz Vincenta.
*przytuliła go znowu*

hikari to siostra.
ty to moja dziewcyzna.
a vincent to mój szwagier? *spytał*

Dokładnie!
*powiedziała dumna z siebie*
Znaczy prawie szwagier. Ale też rodzina!

w sumie.
*pocałował ja w nosek*
ja już pójde do siebei. spać.
dobranoc *poszedł*

papa
*pomachala mu i poszla spać*