*Łaziła po parku bez celu, aż się zmęczyla. Postanowiła na ławce chwile posiedzieć*

*wyszedł do parku i spojrzal na hikari. podszedl do niej*
cześć hikari

hey
*uśmiechnęła się*

*usiadł obok niej*
jak sie dzisiaj czujemy?
znaczy jak samopoczucie?

Nawet ok
*pokiwała głową i spojrzala na drzewa*
lepiej. Ty?

też nie najgorzej.
*powiedział*
śniło ci sie coś moze?

Ja nie mam snów
*pokręciła głową*
Mam wniosek.

wniosek?
*spytał*

Muszę mówić więcej
*powiedziała powoli*

mi to ie rpzeszkadza, grunt być mówiła.

A tobie co się śniło?
*spytała, lekko się uśmiechając*

cóż, od ajkiegoś czau nie miałem snów.
a tym razem... hmmm... śniła mi się taka jakby wioska w górach, rozumeisz, taie śliczne domki, dziecki, jeziora.
szczęśliwe rodziny...
*zaczął wymieniać*
jakbym całą noc patrzył na taka osadę, przypatrywał sie ich szczęściu

I? Opowiedz o tym
*spojrzała na nieg oa oczy jej się zaświeciłi*

ja nie brałem w tym udizału, tylko patrzyłem.
ale sczególnie jakby mój wzrok przykuła jedna para.
najmniej radosna.
kobieta i jej mąż.
zawsze siedzieli na konarze drzewa nad jeziorem wpatrujac się w ton wody.
wydaje mi sie ze ona nie mogła mieć dzeci.
dlatego ich historia była tak pełna miłości.

Smutne...Ale zawsze mogli adoptować
*zamyśliła się*

wiesz... mi się wydaje że to nie yły nasze czasy... raczej kilkanaście lat temu, moze kilkadziesiąt.
*powiedział*
poza tym, nie każdej rodzinie wolno adoptowac dziecko. niktórzy nie dostaja zezwolenia

Bo nie który nie powinni mieć dzieci.
*wzruszyła ramionami*

chyba tak.
*stwierdził*
ech... ty mówiłas wczoraj o bracie, na serio nic o nim nie wiesz?
nie szukałas go nigdy?

Wiem, że był młodszy. Nic nie wiem
*pokręciła głowa*
to głupie, ale go nie szukałam. Dużo powodów.

rozumiem.
*powiedział*
dobra... to co teraz?

Propozycje?
*zamyśliła sie jakoś*

*spojrzał na nią *masz jakieś?
bo ja nie

To zależy
*przygryzła policzek od środka*

od czego?

No wiesz...
*zamachała rękami*
od...ee

ee?
*spojrzałna nią jakby nie rozumiał co ona chce przekazać*

Domyśl się!
*poddała się*

jeju... to moze do kina?
nie trzeba tam duzo mówić.
*zaproponował*

ok
*pokiwała głową*

a na co?

A co jest do wyboru?
*spojrzała na niego*

Lakier do włosów
Zakochana Jane
Straż dzienna
Katyń
Niepokój

A ty na to?
*podparła brodę na palcach*

ja bym hccetnie objerzał Niepokój.
*powiedział*

To ok
*uśmiechnęła się*
możemy iść na to.

no to... idziemy, tak?

*podniosła się*
Ok
*uśmiechnęła się*

*no i poszli do kina :)*

*usiadła i zapatrzyła sie na swoje buty*

*wyszedł z akademika. ubrany na czarno (czarna koszulka matalici z master of puppets, czarna bluza z kapturem na zamek, czarne spodnie i czarne glany ^^). podszedł do nathalie*
cześć, co robisz tu sama?

*podniosla oczy*
w sumie nic, a sama bo znam tutaj tylko Ciebie?

to może zapoznaj kogoś jeszcze?
jakąś dziewcyznę na ten przykład, by mieć przyjaciólkę z którą mozesz sobei pogadać o wsyzstkim.
*usiadł obok niej i założł nogę na nogę.*
coś konkretnego robisz?

nie miałąm nigdy takiej przyjaciółki tylko koleaznki
*westchneła*
Nie nic konkretnego.a Ciebie co tak wzieło na park?

nie wiem, tak przyszło mi do głowy, że dobrze się przewiwwtrzyć.
może mi mózg będzie lepiej pracował bo sotatnio mam debine sny.

tak to podobno pomaga
*powiedziała*
a co Ci sie sni?

że jadę samochodem, w środku jest ciemno, jest to coś jakby w samochodzie ciężarowym ta przyczepa. jest ze mną kilkunastu innych chłopaków i mężczyzn. nagle wóż sie zatrzymuje, wyciągają z wozu jakiegoś starszego mężczyznę i zamykają drzwi. słychać wystrzał z pistoletu. potem kilku innych i dzieje sie to samo. wyciągaja i mnie. zdejmują ze mnie kurtkę. szyję obwiązują sznurkiem i prowadzą nad dół z amrtwymi ciałami. ten co stoi za mną strzela ale brakuje mu nabojów. ładuje pistolet, strzela jeszcze raz a ja sie budzę.

to rzeczywiscie bardzo glupie sny
*powiedziała*a
ale one przejda
*w tym czasie polozyla dlon na jego po chwili wzieła ja *
Przepraszam

nie szkodzi
*powiedział i spojrzał na nią*
serio. *uśmiehcnął sie do niej miło*

*spojrzała na niego odwzajemnila usmiech i speszona sposciła go*
czasem tak mam. to sa objawy samotnosci

tak, rozumiem.
ale samotność która nie jest zbytnio odpychana jest czasem radością.
znaczy jeśli żyje sie w przekonaniu źe samotnośc jest zła czuje się samemu źle.
jeśli samotność uwazan jest za coś co jest czasme potrzebne ale nie jest stanem szczęsliwym,
wtedy jakoś łatwiej sobie z nią radzić.
*westchnął*
przepraszam... znowu gadam nie na temat.

Lubie Cię słuchać
*powiedziała*
Bo naprawde mówisz mądre rzeczy

mądre?
*uniósł brew*
co w tym mądrego.

wszytko?
*spojrzała na niego*

nie, to nie ejst mądre.
prawdziwą mądrość mają osoby takie jak nathaniel czy nicolas.
ja... cóż, jestem w stanie mówić madrze tylko dlatego, że przez moją zdolność jakby...
hmmm.... nabyłem umiejętnosci wysławiania się w 'poetycki sposób' i tej umiejętności nie mogę się wyzbyć.
i wierz mi, ja nie zawsze tak mówiłem

Ale mówisz teraz i przyjemnie sie tego słucha tyle że... nie zawsze wszystko rozumiem
*usmiechneła sie*

ja też, wierz mi. jak nie wiesz to pytaj, albo ci to spróbuję wyjaśnić albo będziemy szukać kogoś kto NAM to wyjaśni.
*uśmiehcnął się*

*odwzajemnila usmiech*
będę pytać

to dobrze.
*westchnął*
ty serio znasz tu tylko mnie?
takiego glana :P
*zaśmiał się i walnął butem w ziemię*

Tak Tylko Ciebie
*usmiechneła sie*
I nie jakiegos Glana Tylko Ciebie

no to glana
*powiedział*
dobra, a ja znam nicolasa, nathaniela, marinę i ayumi.
hyba to wsyzscy, pewnosci nie mam.

no ja nie wiem bo nie znam tutaj nikogo
*powiedziała*
Nie jestes Glanem
*zasmiała sie*

może :P

Nie moze Tylko napewno:P
*usmiechneła sie*

niech ci będzie.
powiedzmy że napewno.
*uśmiehcnął się*
no, to... was noch?

bo po pierwsze nie wygladasz na "glana":P po drugie nie jestes jak "glan"? i wogole nie jestes jak "glan"
*usmiechneł asie do niego słodko*

może kiedyś byłem a tera znie :P
*uśmiehcnął się*
dobra koniec tematu.
co teraz?

No własnie co teraz
*zasmiała sie *
Nie wiem co teraz co proponujesz?

co my o sobie wiemy?
mozemy zagrać w grę szczerosć do bólu.
*powiedział*
po prostu o co nie zapytamy, musimy odpowiedzieć, choćby to było obraźliwe czy przykre doswiadczenie.

dobra ja sie na to pisze
*powiedziała*
to zaczynaj

skąd jesteś?

jestem z Londynu a Ty?

NIemcy, Loitsche.
*powiedział*
czego słuchasz?

Rocka a Ty?

Metal
*wskazał głowa na glany*
ale rock też może być.
to teraz.... lubisz psy?

Lubie ale osobiście wole koty
*usmiechneła sie*
twoje najlepsze wspomnienie?

hmmm... jak byłem mały jak ojczym wychodził z domu :P
mogłem być tylko z mamą.
jako nastolatek.... hmmm.... jak się dowiedziałem że ten skurwiel co mnie spłodził nie żyje.
*powiedział i psojrzał na nią*
no co? miało być szczerze :D

Ojczym? i tata rodzony tak? darzysz ich nienawiscia?
*spytała*

powiedzmy.
*próbował się wymigać od odpowiedzi*
(nie zapominaj w co grają)

Jakie powiedzmy? Nie chce być nachalna ale to była szczera odpowiedz
*usmiechneła sie do niego patrzac na niego*

ok. to szczerość.
hmmm.... ojciec zgwałcił mamę i urodziłems ie ja.
świni do końca życia nie poznałem, ale mama mi powiedziała że zabili go w pudle dwa alta temu.
a ojczym.... matka za niego wyszła przez samotnośći troski. bała się o mnie, o dom, o czynsz i o to że zostanie sama na starość.
no to poślubiła Jonathana.
cham jest 'nibymiły'.
tera zjuż nie, w zeszłym roku to się skończyło, ale przez 5 lat mnie molestował jak matki nie był.o
znaczy nie były to gwałty czy coś, nie...
tylko dotyk i molesotwanie psychiczne.

*Patrzyła na niego i nie bardzo wiedziała co ma powiedziec co zrobic*
Nie powinnam była chyba pytać... Przperaszam ja nie wiedziałam. Przykro mi.
*popatrzyła na niego*
Ale już jest dobrze trzymasz sie?

jakoś mi to wisi.
ojczym? debil i tyle.
*wzruszył ramionami*
nie musi ci być przykro.
miała być szczerość, nie?
a ja nie chciałem mówić bo wiem jaka jest reakcja ludzi.
są tacy co mają gorzej.
a mó ojczym to @#!%&*($#* i tyle tylko o nim moję powiedzieć.
*dodał*
dobra, wracamy do gry.
jaka jest twoja rodzina?

nie musi ale jest
*powiedziała*
moja? nie jest idealna... ale coż zyje z nia. z tata nie mam za dobrego kontaktu z mama jest nawet dobrze.

nawet? co to znaczy 'nawet'?

nawet ze na codzien sie z nia odgaduje ale nie zawsze jest dobrze

a miałaś jakieś trudności w rodzinie? jakieś hmmm.... coś typu gwałt, molestowanie, przmeoc?
*podparł głowę na ręce opartej o oparcie ławki*

yy moze mała przemoc ale nie wiem czy to było złę bo moze mi sie nalezało?
*stwierrdziła*

dobra, teraz możesz ty o cos pytać.

CZy dalej maja wplyw na dzisiejsze Twoje zycie przezycia z tamtych lat?

raczej nie.
nie widać?
*uśmiehcnął się*
tak serio to nie mają wpływu na moje życe, tom inęło i już nie wróci, wiec po co się tym przejmować.

Chciałabym umiec zyc tak jak Ty
*usmiechneła sie*

wiec czemu nie spróbujesz? albo raczej dlaczego nie umiesz, co?
*zaciekawiło go to*

Nie umiem bo zawsze sie wszytkim przejmuje. A nie chce bo sama nie dam rady
*powiedziała*

to masz za przeproszeniem przesrane na tym punkcie.
*westchnął i spojrzał na niebo*
to w sumie nie ejst takie trudne.
ale trzeba chciaę zapomnieć, jak się nie chce to sru.

Wiesz zawsze byłam sama a jak znalazlam znajomych to po tygodniu okazywali sie fałszywi sama nie dawałam rady dlatego taka jestem
*powiedziala*

'taka jestem'.....
*zamyślił się*
taka? czyli jaka?
nie widzę w tobie nic co mółbym okreslić jako 'taka jesteś.'

Bardzo łatwowierna, samotna?
*westchnela*

a o to chodzi....
*załapał*
samotność jest negatywna tylko jeśli się źle o niej myśli.
nieodtrcana zbytnio staje się przyjaciółką.
a łatwowoiernosc jest zaletą jeśli ufa sie dopowiednim luziom...
co hcyba tobie sie nie rpzytrafia.

Właśnie ale samotnosc mozna znienawidzic jesli sie jest z nia za długo
*powiedziała*

taaa....*przyzał jej rację* ile trwa twoja samotność?

OJ nawet nie wiem ale bardzo dlugo
*stwierdziła*

samotność trwa czasem 7 lat, albo i wiecej.
samotni nie liczą złych chwil a te dobre.
nawety jeśli wyjdzie ich 5 w całym życiu, i tak są z nich szczęsliwi.
*uśmiehcnął się lekko do niej*

a były jakiesz szczesliwe?
&spytała&

mówisz o mnie?
*spojrzał na nią*
tak, były.
szczerze mówiac, molestowanie też jest czymś miłym, gdy zuje się niekochanym czy coś.
co prawda to ohydny, ale zawsze wyraz troski, ja to tak rozumiem.
*odpowiedział*

a u mnie ni bylo
*powiedziała*

tak. nawet gdy się rodzimy płaczemy

własnie
*westchneła*

*skinął głową*
tu są w wiekszości osoby które dużo wycierpiały...
straciły rodziny, bądź ich wcale nie miały...
noszą w sercach żal i smutek...
mieli trudne dzieciństwo...
doznali okropnych rzeczy...
widziały zbyt wiele, za wiele by mogły to pojąć.
*spojrzał an nią*
Tu wszyscy są tacy smutni, a zarówno dobrzy.
to nie spraweidliwe.
jak można mieć krystaliczną duszę i tyle cierpieć.

Życie jest okropne najpierw trzeba duzo cierpiec zeby kiedys byc szczesliwym*spytała*

chyba tak.
ale najczęsciej jest tak, że cierpią ci dobrzy.
*powiedział*
i musisz przyznać że oni na to nie zasługują.
nie mówię tu tylko o tobie i mnie.
ale o wszystkich.

wiem malo kto zasluguje na to
*westchneła*

tak.
wiesz, może pomińmy ten temt.

ok jak chcesz wiec Twoja kolej na pytanie
*powiedziała*

ojej... jakiego jesteś wyznania?

rzymskokatolickiego a Ty?

też.
rzymsko-katolickie, lub ja kto woli chrześcijanin.
wierzysz w boga?

Tak ale w kosciele jestem zadko
*powiedziała*a

a ty?

*zastanowił się*
w Boga wierzę, ale jak każdy mam czasem momenty zwątpienia.
a kościół... kiedyś: każda niedziela, każdy pierwszy piatek, każde swieto, każde nabozeństwo byłem w kościele.
teraz jakoś się to zmieniło.

ja jak byłam mała to tez na wszytko chodziłam nawet mama z babcia sie smiała ze chyba zostane zakonnica
*usmiechneła sie do Niego*

zakonnnicą?
to byś sobei zmarnowała życie.
nie wiem jak ty uwazasz, ale ja sądzę że księża, zakonnice i zakonnicy mają przerąbane.
*powiedział*

ja uważam tak samo
*powiedziała*
to im sie poprostu cos ubzdurło

ok, wiesz nathalie, ja już chyvba pójdę.
*wstał z ławki*
dzięki za miło spędzony czas.
*poszedł*

ok to ja dziekuje Pa
*powiedziała i pochwili tez poszla*

*Wbiegła z bagażem do Parku i walla na ławkę, przerażona lekko*

(jbc to jej tu już dawno nie ma xD )