to moze kocyk. a łóżeczko innym razme bo sie nei zabierzemy, ok? *spojrzal na nią*

no właśnie!
*klasnał w rece*
ale, damy radę
*spojrzal na koszyk, a ten uniósł się w powietrze i szedł z animi.*
to gdzie kocyki?

*usmeihcnał sie do neij i popatrzył na nia opiekuńczo*
oj marie kocham cię
a teraz kocyk!

tak, śliczny *przytaknął*

racja, racja *przytaknął i tam pakowali rózne rzeczy itd *

raczje nie. bo była mowa że łóżeczko w innym terminie

*koszyk znów uniósł się, to co się nie zmieściło poleciało za nim.*
mozemy iść, zabeirzemy się
mneijsza ze ludzie będą patrzec, poza tym, ludzie z teog miejsca wiedzą ze mogą się tu dziać 'dziwne rzeczy'

ten burmistrz zostal poinformowany przez któregoś z premierów z henge.
*powiedzial i objał ja ramieniem*

prześladować?
jakby zaczęli to znająć ludzi z akademika pożałowali by że z nimi zadar;li.
umią się bronić.
*uśmeihcnał się*
a poza tym, oni sie raczje by tego bali.
moze i patrzą krzywo, ale co tam.

no to co?
dzieciom sie podoba *spojrzal na małe dzieciaki biegajace za ich koszykiem*

no właśnie. dzieci są nowoczesne. a te stare kumoszki niech pilnują sowjego nosa
*uśmeihcnął sie i doslzi do kasy*

kto? *spytał jak wyrwany ze snu*