*wniósł wlaizki. postawił je i zaczął ich rozpakowywałjednocześnie odpowiadajac amelii*
masz rację, tam było inaczej... dużo inaczej...

tak, nareszcie
*uśmeihcnał się*

coś się stało?
*spytał patrząc na nią*

bo może mi się wydaje ale taka jakaś pochmurna jesteś, amelio.
*pocałował ją w policzek i objał ją od tyłu w talii*

*podniósł jej głowę tak by spjrzała na niego*
ej... najważniejsze, że w końcu jest termin na który wszyscy przystali.
nie smuć się, ok?
*pocałował ją w czoło*

*usiadł obok niej*
a też chcę by w końcu doszło do tego dnia gdy staniemy się małżeństwem.
i teraz za dwa dni, będzie to możliwe.
tym razem nic tego nie zepsuje.

amelio. *objął ją* jestem pewien że tym razem wszystko bęze dobrze.
nic nam nie przeszkodzi a jak przeszkodzi to chyba to coś zabiję.

jutro jeszcze i po jutrze w końcu wsyzscy włożą odświętne stroje i mu też ubierzemy sie jak na tę okazję powinno i weźmiemy ślub przy dźwiękach organów w kościele.
*pocałował ją w czoło*
nareszcie nasze marzenia się ziszczą.

nie zapomniałem
*uśmiehcnął się do niej*
kocham cię.

*potarł nosem o jej nos*
od razu lepiej.
*pocałował ją w czubek nosa*

mnie też, ale ten strach przypuszczalnie minie jak już przed nim staniemy
*pogładził ją po włosach*

ja nie. w życiu bym zdania nie zmienił.
*powiedział z całą stanowczoscią*
mam nadzieję że ty myślisz tak samo, co?