tak
*znowu chasała od kąta do kąta, śmiejąc się radośnie*
i krzesła. I będe piekła ciasto i...
*strapiła się*

Nie umiem gotować
*usiadła na podłodze, zawstydzona*

Ale to tak dziwnie. Bo co będziemy jeść?
*dalej się trapiła*
A to pieczenie ciast?

A ty umiesz gotować?
*zmarszczya nos*

To dobrze, bo już myślałam, że tylko ja nie umiem gotować
*westchnęła*
Ale to nie zmienia faktu, że jestem trochę niedorobioną przyszłą żoną.

No...
*mruknęła*
Może opuśćmy tą przygnębiającą kuchnię, co?

Tak więc minęło jakieś 5 miesięcy. . .

Nico siedział przy stole w kuchni spoglądając co chwila na swój poradnik dotyczący karmienia niemowląt, gdyż Marie na jakiś czas wyszła i zostawiła Nico z misją nakarmienia małej. Tak więc Ray-Ray leżała na ramieniu taty, który próbował jej wcisnąć smoczek od butelki, którą ona odpychała... no tak, nei ma to jak brak mamy. Nie wiedzieć czemu Ray ostatnio miała jakieś humory i jeść chciała tylko od mamy. Nico w końcu poddał się i odstawił na blat butelkę spoglądając na swoją córkę - no i czemu jeść nie chcesz? jeju... - dotknął noska malutkiej i lekko się uśmiechnął. odkąd dom był wyremontowany i wyprowadzili się z akademika jakoś tak zaczęło mu brakować tego gwaru który zawsze towarzyszył posiedzeniem w stołówce czy w salonie. Pomyśleć, że już 3 miesiące tu mieszkają. Czas leci nieubłaganie... nico zaczynał czuć się tak jakby za dwa dni Rachel miała wyróść na dorosłą kobietę i zostawić jego i Marie na koszt jakiegoś chłopaka...

Nico wziął śliniaczek i wytarł jej buźkę. Taa, dziwnym było to, że jako ojciec [UWAGA!] sam chciał zawsze robić wszystko pryz małej i był dość zaborczy jak chodziło o cokolwiek. Marina mu nie raz powtarzała, że jakby mógł karmić piersią to pewnie to też by robił z wielkim zaangażowaniem i chęcią. Poza tym wyczytał, że dziecko karmione mlekiem matki jakoś szybciej i lepiej się rozwija, poza tym jest zdrowsze. No, oczywistym było to że jego mama nie zapomniała wspomnieć na ostatnim zjeździe, że Nico karmiła do 3 roku życia...czy mu to pomogło trudno stwierdzić. w każdym razie wolał o tym nie wspominać, a teraz wie to nei tylko jego rodzina, nie tylko Marie, ale i rodzina Marie... Chociaż biorąc pod uwagę pojecie "rodzina Nico" to wliczając wszystkich kuzynów, kuzynki, ciocie i wujków to chyba pół kuli ziemskiej wiedziało o tym od kilkunastu lat... a co tam - Noo, kochana, masz - i znów podjął próbę nakarmienia małej.

Nico zrezygnował po raz piąty tego dnia. nagle zadzwoniła jego komórka, którą miał w tylnej kieszeni spodni. Wstał trzymając mała na jednej ręce, a drugą sięgnął po komórkę. Spojrzał na wyświetlacz i przeczytał od kogo to połączenie przychodzi. Wywrócił oczy - Co znowu? - spytał - Tak, mamo, jestem pewny... - potem przez dłuższa chwilę tylko potakiwał aż w końcu dość poddenerwowany powiedział do słuchawki - Bo czuję! - taa... - Tak, jakby zrobiła kupkę w pampersa to bym czuł... - powiedział w końcu zrezygnowany - tak, mamo... - nagle skrzywił się - tak, powiem Marie, że ciocia Kat kazała jej jeść warzywa... - i rozłączył się, ob miał już dość tej rozmowy...

No, Gabriel w sumie miała już trochę ponad roczek, no ale prawie w tym samym wieku były z Rachel. Nico usiadł na krześle i położył telefon na blacie. Spojrzał na zegarek, a potem lekko uniósł Ray-Ray i przytulił ją - Jej... - westchnął i delikatnie ją kołysał jakby chciał ją uśpić - Babcia chyba uważa, że twoja mama nie potrafi jeść ... albo, że ja nie umiem cię przewinąć... - bąknął jakby się jej skarżył. No, ale on chyba najwięcej się tych wszystkich poradników naczytał...

- Tak, tak, ja ciebie też kocham, maleństwo moje - uśmiechnął się i westchnął. Spojrzał znów na zegar. Marie mówiła, że wraca za 10 minut.... 10 minut! nie ma jej już prawie pół godziny. W przypadku wszystkich kobiet jakie zna ł nico jedno było niezmienne: zasada bigosu. Jak na brzmi otóż: "kochanie, wychodzę do Joli na 5 minut, mieszaj bigos co kwadrans"... Tulił do siebie mała Rachel delikatnie głaskając ją po główce - Mama się spóźnia... - stwierdził.

- Marie! dzięki Bogu - podszedł do niej i pocałował ją w policzek dalej próbując usilnie uśpić małą - Mała nie chce jeść, uwzięła się na mnie i na moje mleko - taa, "moje mleko" wypowiedział z takim oburzeniem jakby żałował, że to nie on rodził - I nie wyglądasz grubo - powiedział z pełną stanowczością uśmiechając się do żony.