no ^^ *przyznał*
ale nie przejmuj się mną, ja z reguły takie dziecko-kwiat

miło

*siedział i perfidnie z wielkim uśmiechem na nią patrzył*

nie. po prostu jestem soba, a ty denerwujesz isę sama.

po prostu taki jestem, ot co

cóż. to tak jakby szukać światła nawet w najciemniejszym tunelu.
poza tym, ludze powinni ise cieszyć tym że mogę żyć.
nawet jeśli życie nie ejst wesołe, to zawsze moze znaleźć się ktoś kto to zmieni

wiem i bardzo mnie to cieszy *uśmeichnął się a ptoem z zamyśleniem dodał* ja tak po głębszym zastanowieniu zawsze się bałem buki....

Buka to taka zjawa czy coś z Muminków.
i się cieszę że życie to nei muminki bo nei chciałbym mieć głupiego ogonka ^^

możliwe. mam mówiła że niegdyś z kołyski wypadlem, ale to chyba przez to, ze narkomanka mnie tak do neij wkładała

dla mnei ejst.
ojciec pił, matka ćpała.
ojciec z resztą też.
poza tym, ja miałem tak zwane trudne dzieciństwo i jakoś nie ejstem pesymistą
*powiedział*

z nikogo sie nie nabijam *powiedział poważnie i zamilkł*

nie amsz za co.
ja serio miałem... mam!, dziwną rodzinę.

e tam.
co tam.
i tak ich kocham.
*uśmeichnął się*
a z resztą. czemu ja cię tym zamęczam?
mnie to obeszło a inni się tym choć troche zawsze przejmują.
eh... trudno