być moze. *odparł i westchnął. zaknął oczy*

*nie otwierał oczu*
ale zbyt długo milczećnie jest dobrze.
*powiedział cicho kładąc głowę na kolanach*

to w końcu emocje, nie?
przecież tylko gestemi nie zawsze łatwo je wyrazić.
*spojrzał na nią*

*zamknął znów oczy, ale głowe miał odwróconą w jej stronę*
nie wszyscy tak mówią.

*on miał nadal zamknięte oczy*
miłość nie ejst zamknięta w sercu a w nerwie w mózgu, a mimo to gdy mówimy o niej mówimy że oddajemy komuś serce.
czyż nie?

ale tak jest.
trzeba tez przyznać, że bez słów bylibyśmy jak zwierzeta.
cóż, nie potrafilibyśmy sie porozumieć.
wyrazić tego co umiemy inaczej niż przez gesty, które nie zawsze są odbierane jak powinny.
czy hcesz czy nie, musisz mi przyznać choć cząstkową rację
*powiedział*

muzyka... *westchnął*
ją nie każdy rozumie, i czesto sprawia że odczuwamy wiele rzeczy, tylko nie tę która autor cciał nam podsunać...
*wyglądał jakby usnął. przekręcił głowe lekko jakby się wtulał w poduszkę*

*otworzył oczy i spojrzał na jezioro gdzie sobie pływała hikari. vincent ma trochę swój świat, patrzył na sylwetkę w wodzie jak na obrazek.*

*położył się. patrzył w niebo*
wolicz noc od dnia?
*spytał mówiac głośno by go słyszała*

sorry, za te głupie pytania, ale jakoś brak mi hałasu w tym miejscu...
*pwoeidział*

a ja sie do niego przyzwyczaiłem.
*usiadł znów normalnie i spojrzał na nią*
ci wsyzscy ludzie w akademiku, w kalsie w akademii....
ale tam nei umiałem tego co umiem teraz....
tu zawszeejst tak cicho?

ja tez coś koło tego... *powiedział*

jesteś doprawdy najosobliwsza dziewczya jaka poznalem...
*patrzył na nia*