przepraszam ayumi.
wiesz że mnie czasem ponosi... *spuścił wzrok*

wiem... ale tak jest jak coś mnie zdenerwuje...
wczesniej nad tym panowałem... nei wiem czemu teraz przez tą chwilę.... *urwał*
przepraszma cię...

przepraszam cię...
*powiedział*
może ja nie jestem odpowiednim kandydatem... na męża ....
*westchnął.*

*wstał i przytulił ją*
kocham cię
*szepnął jej do ucha*

*uśmiehcnął sie blado i pocałował ją w polizek nie wypuszczajac jej z objęć*
światełko, czy ja mogę być niebezpieczny....? *spytał po chwili*

*nic nie powiedział jakby bojąc się, że ona odejdzie teraz... gdy już przyjęła pierścionek i tak mało brakuje do spełnienia jego marzeń.*

*oczy mu sie lekko szkliły*
kiedyś powiedziałem coś bardzo podobnego.
powiedziałem do mojego kolegi, że go zabiję i upozoruję wypadek.
tydzień później jego ciało wyłowiono z rzeki. jechał rowerem i spadł ze zbocza do rzeki.
*powiedział*
nie wiem, czy to moja wina, czy tylko głupi wpadek?
*zamrugał szybko co wywołało pojawienie sie łez*

wątpliwości pozostają.
jechał wieczorem, gdy zachodziło słońce ...
*powiedział głosem stabilnym, jednak wciaz płakał*
kiedy na pogrzebie podeszłem do jego trumny....
wydało mi się, że słyszę jego krzyki.
*powiedizał*

ayumi *spojrzał na nią* ... ja nie pamiętam gdzie byłem ani co robiłem gdy on zginął.

nie, ja miałem kiedyś kłopty ze snem. poza tym ,moja mama mówiła że wyszedłem z domu.
*powiedział i otarł twarz rękawem*
ayumi... czy ja mogę być niebezpieczny?

tego właśnie nie wiem.
*usiadł na krześle i wbił wzrok w podłogę*
może ja naprawdę sie nie nadaję do życia w społeczeństwie....?
może trzeba mnie zamknąć w psychiatryku......?
może..... *urwał i ukrył twarz w dłoniach*

sama w to nie wierzysz, prawda? *spojrzał na nią*

*przytulił sie do niej znów*
ayu, bez ciebie to bym chyba zwariował, światełko moje....