No bo może mają?
*przyjrzała mu się uważnie*
Ty też nie jesteś szczęśliwy

Tylko dlatego?
*pogłaskała go po ręce*

Na pewno?
*spojrzała mu głęboko w oczy*

tak, ja chcę tylko byś była szczęśliwa.
*powiedział i usmiechnął się*
poza tym nic mi niejest.

*odwrócił wzrok na chwilę*
moje życie nie ejst zbyt ciekawe.
przeszłość często przygnębia. wiesz?
*spojrzał na nią*
ale... co hcesz wiedzieć? ależy ci na czyms szczególnei czy mam zacząć opowiadac jak w davidzie coperfieldzie?

urodziłem sie w beverly hills.
nie mam rodzeństwa.
mój tata jest w więzieniu, ma wyrok na 15 lat. dsiedział już 4.
mama cóż, stara sie jak moze ale jej nie wychodzi.
wzieła rozwód z ojcem i zerwała z nim kontakt, ja też, choć boję sie że wyjdzie na warunkowe.
ojczym jest okropny.
przy matce jest do rany przyłóż, a tak to nie można mnie zostawić z nim sam na sam.
w moim przypadku sprawdza sie określenie że 'tata ci do wanny włazi' albo że 'cię tata kocha, ale tylko w nocy'
jak wiele chłopaków w akademiku miałem taki sam problem.
mama nic o tym nie wiedziała i sie nie dowie.
ja jej nie powiem, a ta świnia pewnie tez nic nie powie.
ojca sie oję, ale nigdy nie podniósł na mnie ręki. ojczym mnie bił i molestował.
rodzeństwa nie mam bo matka mimo że zaszła dwa razy w ciążę straciła dizeci, proniła.
drugie było tej świni, ale jak sie dowiedział to ja tak pobił że z piętra zleciała po schodach. poroniła wiec.
naukę zacząłem wcześnie. nie chciałem przebywać duzo w domu.
byłem pilnym uczniem ale często w szkle widziano mie na kacu. hmm... 7 latek na kacu...
akademię henge robiłem jak miałem 10 lat.
normalna szkoła to była tylko wymówk by nie przychodzic do domu. ale uczyłem się.
w świecie henge poziom sensei zyskałem w wieku 15 lat...
teraz mam 17.
w akademiii jeszcze poznałem niktórych moich przyjaciół, lecz innych poznałem dopiero w akademiku, gdzie spotkałem i cebie.
*powiedział*
w skrócie to najwazniejsze fragmenty mojego życia

*miał minę typu 'dobra... co sie dzieje? o.O' jak go pusciła spojrzał na nią*
to nic wielkiego, tu prawie każdy ma takie problemy... ja się do tego przyzwyczaiłem.
takie żcyie... moje życie.
*pwiedział i wział ją za rece. usadził ja sobie na kolanach*
dla mnie to przeszłość, o którą nie dbam tk bardzo jak o przyszłość.

daje mi spokój, a właściwei dałojak poznałem ciebie.
jesteś nie tylko moim swiatełkiem ale też powodem dla któego sie nie zatracam w przeszłości.
*pocałował ją w czoło*

*skinął głowa i się uśmiechnął*

no jasne.
jak tylko bedziesz w niej ty.
*pocałował ją*

*uśmichnął się*
no to bardzo dobrze *przytulił ją*
kocham cie, światełko moje ty.

*udał że myśli*
coś fajnego mówisz... *mruał myśląc*
no to chodźmy moze na łyżwy?
*zaprponował*

jasne.
*uśmiehcnął się*
tylko idź po kurtkę. bo już zimno się robi wieczorami.