moge zabić umysł.
widziałaś jaki strach jest zamknięty w moich oczach.
on potrafi komuś tak móg wyprać ze będzie roślinką reagujacą tylko na swoje imię.
*powiedział*

tak, ale co co potrafie działa pod wpływem emocji. nie wem jak skończy się jażdy zły dzień, każda radośc, każdy smutek, każdy krzyk.
nie wiem i tego sie boję. jak zauwazyłas dośc rzadko emocje okazuje, a przynajmneij oakzywałem. ty mnie tego oduczasz.
i boję sie że zrobię komuś krzywdę. *spojrzał na podłogę*

troche tak uważam. kiedyś niestety w sierocińcu nie tylko wstraszyłem jakiegoś dzieciaka.
jednego doprowadziłme dos tanu reagownaia na swoje imię tylko i wyłącznie
*westchnął*

nie wiem moze 7, góra 8.

mi to specjalnie nie utkwiło w pamięci.
dobrze tego nawet nie pamiętam.
chyba to co złe muszę szybko zapomnieć.
*powiedział i spojrzał na nią*
boisz się mnie?

ludzie są zdolni do wielu rzeczy *uśmiehcnął ise do neij lekko*

rozumeim.
*powiedział*
wiesz, kocham cie

*przytaknął i spojrzał na nią*
chyba masz rację...
wiesz, kiedyś wychowawczyni w szkole mi powiedziała że ktoś musi mnei anuczyć miłości i uczuć.
chyba ty mnie tego nauczyłaś.

nie rpzesadzaj.
jak isę 'napatoczyłaś' to mogłas się 'napatoczyć' wczesniej
moim zdaniem to cie bój zesłał.

*pocałował ja lekko*
nie rpzesadzam :]

chyba każdy je ma.
*dodał*

to opowiedz mi cos o nich, co?
*zaproponował*
to ponoć troche pomaga je zmniejszyć we własnych oczach